บทพิธีกร ต้อนรับพระธรรมยาตรา
2 มกราคม 2565
- 1. แนะนำธรรมคำว่าธรรมยาตรา
สวัสดีค่ะท่านผู้มีบุญทั้งหลาย
โครงการธรรมยาตราที่วัดพระธรรมกายจัดขึ้นในช่วงต้นปี เริ่มตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม จนถึงวันที่ 31 มกราคมของทุกๆปีนั้น ก็เป็นไปเพื่อย้อนรอยระลึกถึงเส้นทางการสร้างบุญบารมีตลอดชีวิตของมหาปูชนียาจารย์ พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
ก่อนอื่นจะขออธิบายคำว่าธรรมยาตรา แปลว่าอะไรก่อน
เมื่อได้บรรพชาอุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว จะต้องผ่านพ้นการฝึกฝนอบรมตนเองในเรื่องวินัย ความเคารพ และความอดทน การเดินธรรมยาตราเป็นบทฝึกอย่างหนึ่งสำหรับพระภิกษุผู้บวชใหม่ คำว่า ธรรมยาตรา มีรากศัพท์มาจากคำว่า “ธรรมะ” กับคำว่า “ยาตรา”
คำว่า“ธรรมะ” หมายถึง สภาวธรรมความดี ส่วนคำว่า “ยาตรา” หมายถึง ความเป็นไปแห่งชีวิต หรือความออกไปจากทุกข์ ดังนั้นคำว่า ธรรมยาตรา หมายถึง การดำเนินไปด้วยธรรม ซึ่งมีความหมายว่า การดำเนินออกไปจากทุกข์ทางกายและทุกข์ทางใจด้วยธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือมีอีกความหมายหนึ่งว่าเป็นธรรมจาริก หมายถึง การเดินทางเพื่อประกาศธรรม นัยสำคัญอยู่ที่การเดินทางเพื่อประกาศธรรมด้วยทางเท้าของพระภิกษุในพระพุทธศาสนาเป็นหมู่ใหญ่ไปยังทุกทิศทุกทางในหลายๆ แห่ง เพื่อเผยแผ่คุณธรรมความดีและยังเป็นกุศโลบายวิธีการฝึกฝนอบรมตนเองของพระภิกษุเพื่อเอาชนะแก้ไขนิสัยความไม่ดีต่างๆ ด้วยคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
First, I would like to explain the meaning of “Dhammayatra.”
After being ordained as a monk One must go through self-training in discipline, respect, and patience. Walking Dhammayatra is a practice for newly ordained monks. The word Dhammayatra is derived from the word “Dhamma” and “yatra”.
The word “Dhamma” means quality of goodness, and the word “yatra” means the way of life, or emancipation from suffering, therefore the word Dhammayatra means to proceed with the Dhamma in order to free oneself from physical and mental suffering according to the teachings of the Lord Buddha. Another meaning is Dhamma pilgrimage, meaning a journey to teach the Dhamma. The significance lies in the journey of Buddhist Monks to teach the Dharma en masse throughout the region to spread virtues and goodness, while also being a method of self-training for monks to overcome inner obstacles with the teachings of Lord Buddha.
โครงการธรรมยาตราครั้งที่ 10 ซึ่งมีพระภิกษุในพระพุทธศาสนาร่วมเดินธรรมยาตรานับพันรูป โดยเริ่มโครงการตั้งแต่วันที่ 2-31 มกราคม พุทธศักราช 2564 ซึ่งในปีนี้
เนื่องจากยังอยู่ในสถานการณ์โรคโควิด19 ยังระบาดอยู่ สาธุชนจากสถานที่ต่างๆ โดยเฉพาะผู้มีบุญที่อยู่ต่างประเทศ ไม่สามารถมาร่วมมาร่วมต้อนรับพระ ร่วมจุดประทีป ในพิธีกรรมต่างๆได้ แต่ปัจจุบันนี้ เทคโนโลยีก้าวหน้ามาก พวกเราสามารถเข้าร่วมพิธีต่างๆได้ผ่านแอปพลิเคชั่นซูม ได้เห็นภาพของกิจกรรมต่างๆอย่างใกล้ชิด และส่งใจมาร่วมกิจกรรมต่างๆได้ โดยให้รู้สึกว่าตนเองได้มาร่วมกิจกรรมด้วยตัวเอง ณ สถานที่จริง
ภาพอันเป็นมงคลยิ่งที่ได้เห็นพระสงฆ์หมู่ใหญ่พร้อมเพียงกันเดินทางด้วยความสงบสง่างามน่าเลื่อมใส เป็นแรงบันดาลใจสร้างศรัทธาให้แก่ผู้ที่ยังไม่เลื่อมใส และตอกย้ำความประทับใจให้แก่ผู้เลื่อมใสอยู่แล้วย่อมเลื่อมใสหนักแน่นยิ่งขึ้น
The 10th Dhammayatra Project, in which thousands of Buddhist monks join the Dhammayatra procession, begins this year of 2022 from January 2nd to January 31st.
Due to situation of Covid-19 and social distancing measures, people from different locations may not be able to welcome the monks or join the candle lighting ceremonies. However, one can see pictures of various activities up close and can send their hearts to participate in various activities by giving them the feeling that they have participated in the activities by themselves at the real place
It is a very auspicious sight to see a large group of monks traveling together in serenity and grace. It inspires faith in those who are not yet devoted and reinforces the devotion of those who are already faithful.
จากนี้ไปก็ขอให้ทุกท่าน ร่วมพิธีกรรมผ่านซูมกันต่อไปนะคะ
- 2. แนะนำประวัติพระเดชพระคุณหลวงปู่แบบคร่าวๆ
- 2. Brief introduction of Luang Pu Sod Candasaro
สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่น จะขอแนะนำก่อนว่า หลวงปู่วัดปากน้ำคือใคร
ท่านมีนามว่า สด นามสกุล มีแก้วน้อย หรืออ่านจะได้ยินคำเรียกสั้นๆว่า หลวงปู่สด 隆普唆 ท่านเกิดเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1884 เป็นพระที่มีชื่อเสียงมากอันดับต้นๆของประเทศไทย ในด้านการปฏิบัติธรรม ท่านมีคุณูปการต่อพระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบันนี้อย่างมาก กล่าวคือ หลังจากที่ท่าน ปฏิบัติธรรมโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน จนเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นธรรมะซึ่งอยู่ภายในกายของสรรพสัตว์ทั้งหลายแล้ว ท่านได้นำวิธีการปฏิบัติธรรมนี้มาเผยแพร่ สั่งสอนให้กับสาธุชนผู้ใคร่ในการปฏิบัติธรรมให้ได้เรียนรู้ จนสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน
Hello
First of all, we will begin in an introduction of Luang Pu Wat Paknam
The given name of Luang Pu Wat Paknam is Sod Mee Keaw Noi. Sod was born on October 10, 1884, having become one of the most famous monks in Thailand due his contributions in Theravada Buddhism. His Dhamma practice has made him a model in Buddhism in this modern era in his relentless efforts in advancing the study of Buddhist practice. That is, after he put his life at stake to attain the true Dhamma within, known as the Dhammakaya, or body of Dhamma which exists in all beings, Luang Pu proceeded to bring this method of Dhamma practice to people who strive to learn. The Dhammakaya Method rediscovered by Luang Pu continues to be taught and shared to people of the world until present.
ธรรมปฏิบัติที่พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำสอนนั้น บอกรายละเอียดขั้นตอนการปฏิบัติอย่างชัดเจน บอกตำแหน่งที่วางของใจอยู่อยู่ที่บริเวณกลางท้อง โดยบอกรายละเอียดของตำแหน่งอย่างละเอียดมากๆ เช่น นึกสมมุติว่านำเส้นด้ายมา2เส้น เส้นหนึ่งขึงจากสะดือทะลุไปด้านหลัง อีกเส้นหนึ่งขึงให้ตึงจากสีข้างด้านขวา ทะลุไปด้านซ้าย เส้นด้ายทั้งสองตัดกันเป็นกากบาท จากจุดตัดทั้งสองสูงขึ้นมา 2 นิ้วมือ โดยนำนิ้วชี้และนิ้วกลางวางชิดติดกัน ตำแหน่งด้านบนของนิ้วทั้งสองนั้น เรียกว่า ศูนย์กลางกายฐานที่7 เป็นฐานที่ตั้งของใจ โดยที่เวลาเราทำสมาธินั้น ก็ให้นำใจมาไว้ที่ ศูนย์กลางกายฐานที่7 รักษาสติ กับ สบายไปเรื่อยๆแล้วก็จะเกิดประสบการณ์ภายในขึ้นมาเอง
พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำท่านบอกถึงวิธีการปฏิบัติอย่างละเอียด และเป็นขั้นเป็นตอนเช่นนี้ จึงมีสาธุชนจำนวนมากปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงธรรมกายภายในได้ จนเป็นที่รู้จักของมหาชนทั้งในและต่างประเทศต่อมา
Dhamma practice taught by Luang Pu states in clear detail the steps of bringing one’s mind to the center of the body. For example, imagine two threads, one thread stretching from the navel through the back. Another line is stretched taut from the right side crossing over to the left. The two threads intersect forming a cross section. From the intersection point, move up the height of two finger widths (the width of the pointer and middle finger). The point two finger widths above one’s naval center is called the 7th center, which is the base of the mind where the mind can reach standstill, maintain peace, stay comfortable, and attain inner experience.
Luang Pu of Wat Paknam told us how to attain inner peace in detail and in a step by step process, allowing devotees to practice accordingly and attain the Dhammakaya within until has been taught, practiced, and attained around the world.
วันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2565ในวันนี้ จะเป็นกิจกรรมเดินธรรมยาตราบูชาพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร เป็นการเดินธรรมยาตราครั้งที่ 1 เพื่อน้อมใจไปสถานที่เกิดรูปกายเนื้อ: อนุสรณ์สถาน มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี โลตัสแลนด์ จังหวัดสุพรรณบุรี
ตลอดเส้นทางธรรมยาตรานั้น จะมีผู้มาร่วมกิจกรรม ณ สถานที่จริง วัดพระธรรมกาย และผู้ที่ร่วมผ่านแอปพลิเคชั่นจะได้อนุโมทนาสาธุการตามเส้นทางที่โปรยด้วยกลีบดอกไม้เพื่อบูชาพระรัตนตรัย
On January 2, 2022, Today will be the first Dhammayatra Processin in honor of Luang Pu, Phra Mongkolthepmuni. It is the first Dhammayatra walk to pay homage to the birth place of the Great master, at Memorial Hall of Phramongkolthepmuni, Lotus Land, Suphan Buri Province.
Along the Dhammayatra route, there will be people participating in the activity at the actual place of Wat Phra Dhammakaya. Those who participated through the application will receive blessings along the path paved with flower petals in honor of the Triple Gem.
การโปรยดอกไม้บนทางเท้าเพื่อต้อนรับพระภิกษุสงฆ์ได้เคยเกิดขึ้นตั้งแต่ในครั้งพุทธกาล ดังจะเห็นปรากฏจารึกในพระไตรปิฎกเกี่ยวกับการที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนำพระสงฆ์สาวก เดินธุดงค์ธรรมยาตรา ด้วยว่าครั้งหนึ่งมีเหตุการณ์ภัยพิบัติครั้งใหญ่มากเกิดขึ้นที่เมืองไวสาลี ประชาชนเมืองนั้นได้รับทุกขเวทนาจากโรคระบาดร้ายแรงอย่างมากมายจนมีผู้คนล้มตายศพทับถมกองราวกับเป็นภูเขาสูง ในเวลาเช่นนั้นทางการเมืองไวสาลีได้กราบอาราธนาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เสด็จไปโปรด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้รับอาราธนาแล้วทรงเสด็จธรรมยาตราพร้อมด้วยพระสงฆ์หมู่ใหญ่ 500รูป ออกจากเมืองราชคฤห์โดยพระเจ้าพิมพิสารได้ทรงตระเตรียมเส้นทางการเดินทางตลอดระยะ 80 กิโลเมตรด้วยการประดับธงทิวและตราสัญลักษณ์ มีฉัตรมีร่มกางกั้นและโปรยกลีบดอกไม้นานาชนิด 5 สีบนทางเท้า ชาวเมืองที่พักอาศัยตามรายทางต่างออกมาช่วยกันทำความสะอาดถนนหนทาง ต่างก็ช่วยกันประดับตกแต่งพวงดอกไม้อันวิจิตรประณีต พร้อมกับโปรยกลีบดอกไม้นานาชนิด 10 สีเพื่อเป็นการแสดงความเคารพบูชาและต้อนรับการเดินธรรมยาตราของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหมู่สงฆ์
Paving the walkway with flowers to welcome monks has been a practiced since the time of the Buddha. As seen in inscriptions in the Tipitaka, one can find evidence of the Lord Buddha leading the Sangha of disciples in a Dhammayatra Pilgrimage. Once, there was an epidemic that swept across Vashali City. The people of that city were so tormented by the plague that it was said bodies piled like mountains by the roadside. At that time, governers of Vashali invited the Lord Buddha for his gracious visit. The Lord Buddha, having been attuned to the Dhammayatra with 500 large monks, left Rajagaha, where King Bimbisara had prepared a route for a distance of 80 kilometers with flags and emblems. The path was decorated with tiered umbrellas and flower petals of 5 colors scattered on the pavement, with townspeople living along the road coming out to help clean the streets. They all help to decorate the elaborate wreaths to welcome the Dhammayatra monks, along with paving the road with 10 different colors of petals to show respect and welcome the Dhammayatra procession of the Lord Buddha and the Sangha.
ตลอดเส้นทางธรรมยาตราของพระธรรมทายาทในโครงการครั้งนี้ นอกจากเป็นโอกาสของท่านทั้งหลายในการฝึกฝนอบรมตนเองแล้ว ยังเป็นการน้อมตรึกระลึกถึงมหากรุณาอันยิ่งใหญ่สุดประมาณของมหาปูชนียาจารย์พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย ท่านเป็นผู้ทรงคุณธรรมอันเปี่ยมล้น ทรงอานุภาพอย่างจะประมาณมิได้ ท่านได้สละชีวิตเป็นเดิมพันในการสั่งสมบุญบารมีตามรอยบาทพระบรมศาสดา อุทิศชีวิตตลอดเวลาเพื่อฝึกฝนตนเองและแนะนำสั่งสอนสาธุชนในการปฏิบัติธรรมเพื่อให้ทุกคนเข้าถึงพระธรรมกาย ทำให้มีผู้บรรลุธรรมตามท่านทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศเป็นการบรรลุถึงเป้าหมายได้ที่พึ่งแท้จริงอันสูงสุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ผู้ได้พบพระพุทธศาสนา
Throughout this Dhammayatra Project, not only will the monks have a chance to train themselves, they will also have time to recollect the immense compassion of the Great Master Phramongkolthepmuni (Sodh Candasaro), the re-discoverer of the Dhammakaya Meditation. The Great Master, overflowing with virtues and abilities, led his virtuous life in the footsteps of the Buddha. He continuously trained himself, gave Dhamma lessons, and taught people to meditate in order to attain Dhammakaya. Eventually, both Thais and foreigners who followed his teachings discovered for themselves the true goals of life and felt confident that Buddhism was the highest refuge.
ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้ทุกท่านได้ส่งใจมาร่วมกิจกรรมต้อนรับพระธรรมยาตรา โดยการประนมมือและกล่าวอนุโมทนาบุญด้วยคำว่า สาธุ และให้ทำความรู้สึกเหมือนว่า เราได้มาร่วมงานด้วยตนเองเลยนะ
I would like everyone to join the event to welcome Dhammayatra monks by raising hands and saying thank you for the merit with the word “sadhu” in order to feel as if we have attended the activities in person.
- 3. อานิสงส์ของการกล่าวต้อนรับพระธรรมยาตรา
- 3. The Benefits of Welcoming the Dhammayatra
ภาพที่ทุกท่านได้เห็นอยู่ในขณะนี้ เป็นกิจกรรมเดินธรรมยาตราบูชาพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร ซึ่งวันนี้เป็นวันแรกของการเดินธรรมยาตราของพระภิกษุนับพันรูป เพื่อน้อมใจไปสถานที่เกิดรูปกายเนื้อ: อนุสรณ์สถาน มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี โลตัสแลนด์ จังหวัดสุพรรณบุรี
ในครั้งนี้จะขอแนะนำชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ในวัยเยาว์ คือ
The image that you have all seen now is the Dhammayatra procession in honor to pay respect to Luang Pu, the Mara Vanquisher. Today marks the first day of the Dhammayatra processin of thousands of monks to pay homage to Luang Pu’s birthplace, at the Memorial Hall of Phramongkolthepmuni, Lotus Land, Suphan Buri Province
This time, I would like to introduce the life of Luang Pu Wat Pak Nam in his youth.
สอนตัวเองได้ตั้งแต่เล็ก
สมัยที่หลวงปู่ยังเป็นเด็กเล็กๆ ช่วงที่ยังไม่อดนม ก่อนที่โยมแม่จะออกไปขายข้าวนอกบ้าน จะเอาท่านใส่เปลไว้ที่บ้าน แล้วเอาข้าวเย็นปั้นเป็นก้อนให้ท่านดูดเล่นแก้หิว ในขณะนั้นท่านรู้เรื่อง โดยตลอด และได้สอนตัวเองว่า “ตอนนี้เราอย่าเพิ่งหิวเลยนะ อย่าเพิ่งไปกวนแม่เลย ดูดข้าวก้อนนี้แทนข้าวเย็นไปก่อน” ท่านสอนตัวเองได้ตั้งแต่ยังไม่อดนม การสอนตัวเองได้ ก็เป็นคุณสมบัติของผู้ที่จะเป็นครูบา- อาจารย์ คอยอบรมสั่งสอนผู้อื่นอีกประการหนึ่ง
As an Infant, Luang Pu Had the Wisdom to Teach Himself
When Luang Pu was an infant and was not yet weaned, his mother would put him in the cradle before she left to sell goods outside the house. She would press some cooked rice into a lump and put it in Luang Pu’s mouth so that he could suck on it during her absence. Luang Pu understood everything and reminded himself not to be hungry but to suck on the lump of rice until Mom gets home. This ability to teach oneself since infancy is another attribute of personages destined to be humanity’s teachers.
ยินดีในการประพฤติพรหมจรรย์
Luang Pu Had a Penchant for Chastity Practice
ในช่วงวัยเด็ก พระเดชพระคุณหลวงปู่ ท่านเป็นเด็กน่ารัก ไปบ้านไหนมักจะมีคนมาขออุ้ม อุ้มแล้วก็หอมแก้มท่านเล่น เวลาถูกหอมแก้มทีไร ท่านสะดุ้งทุกที ท่านไม่ต้องการให้ผู้หญิงถูกเนื้อต้องตัวตั้งแต่ยังเด็กและคอยระวังอยู่เสมอ แสดงให้เห็นว่าท่านไม่มีความยินดีในเพศตรงข้ามตั้งแต่เยาว์วัย และมีอุปนิสัยยินดีในการประพฤติพรหมจรรย์มาข้ามภพข้ามชาติ
When Luang Pu was little, the girls loved to play with him and squeeze his chubby cheeks, but this was disliked by the child. Luang Pu did not want any female outside of his immediate family to touch him ever since he was just a little baby. And he took great care not to let a member of the opposite sex touch him. This trait is the sign that Luang Pu had practiced chastity all throughout his previous existences.
มีใจเด็ดเดี่ยวมั่นคง
Luang Pu Had a Resolute Nature
หลวงปู่เป็นผู้มีใจคอเด็ดเดี่ยวมั่นคง เมื่อตั้งใจทำอะไรแล้ว จะพยายามทำให้สำเร็จ ถ้ายังไม่สำเร็จ จะไม่ยอมเลิกเด็ดขาด ตั้งแต่สมัยที่บ้านของท่านยังทำนาและค้าข้าว ท่านมักจะช่วยโยมพ่อโยมแม่เลี้ยงวัว เมื่อวัวพลัดหลงเข้าไปในฝูงวัวของคนอื่น ท่านจะไปตามวัวกลับมาจนได้ ไม่ว่าวัวจะหลงไปทางไหน หรือจะต้องตามจนมืดค่ำเพียงใด ถ้าไม่ได้วัวมา จะไม่ยอมกลับ
Luang Pu had always been resolute and once he decided to do something he would endeavor to get it done and would never quit before it was done. When he was young, he used to help his parents tend to the oxen. If any of the oxen got lost or went home with other people‟s oxen, he would bring them back however far he had to go and however late at night it might be. He would not return home until he could come home with his lost oxen.
ตั้งมั่นในพระรัตนตรัย
Luang Pu Had an Abiding Faith in the Triple Gem
ปกติท่านจะช่วยโยมพ่อพายเรือค้าข้าว วันหนึ่งพอผ่านไปถึงศาลเจ้าที่ใครๆ ก็ว่าเฮี้ยนมาก ใคร ผ่านไป จะต้องเอาของไปเซ่นไหว้ แต่หลวงปู่ท่านคิดว่า “นี่ไม่ใช่พระรัตนตรัย ทำไมต้องไหว้ เราไม่เซ่น เราไม่ไหว้” วันหนึ่งเมื่อเรือผ่านศาลเจ้า ท่านรู้สึกแน่นท้องขึ้นมาทันที แต่ท่านก็อดทนไม่ยอมแพ้ เพราะคิดว่า “มันของของเราแท้ๆ นี่ เรื่องอะไรจะต้องเอาไปเซ่น เอาไปไหว้ ทำแล้วก็ไม่ได้บุญ บีบได้บีบไป จุกได้จุกไป เดี๋ยวมันก็หายจุก” ซึ่งครั้งนั้นท่านมีความคิดว่า สักวันหนึ่งถ้าเข้าถึงพระรัตนตรัย จะกลับไป ที่ศาลเจ้านั้น ทั้งๆ ที่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าพระรัตนตรัยเข้าถึงได้อย่างไร แต่จิตใต้สำนึกของท่านบอกอย่างนี้
When Luang Pu was young, he used to help his father with the rice business. One day Luang Pu was on one of their rice boats when it went past a shrine known to be the dwelling of a powerful spirit and people were often seen making food offerings there. Luang Pu said to himself, “This is not the Triple Gem. And I will never pay respect to anything outside of the Triple Gem.” One day he was going past the shrine on his boat when suddenly his stomach became quite hard and uncomfortable but he thought “This is my own problem. I’ll never pay respect or make a food-offering at any shrine. Go ahead and squeeze my stomach. It’ll soon be all better anyway.” He also had a thought that one day if and when he could attain Enlightenment, he would return to investigate the shrine. It was uncanny that he should think that way because he had no idea at the time how one went about attaining Enlightenment.
ตลอดเส้นทางธรรมยาตรานั้น จะมีผู้มาร่วมกิจกรรม ณ สถานที่จริง วัดพระธรรมกาย และผู้ที่ร่วมผ่านแอปพลิเคชั่นจะได้อนุโมทนาสาธุการตามเส้นทางที่โปรยด้วยกลีบดอกไม้เพื่อบูชาพระรัตนตรัย
ซึ่งผู้ที่ร่วมกล่าวคำสาธุการต้อนรับพระธรรมยาตรานั้น ถือเป็นการอนุโมทนาบุญกับพระภิกษุสงฆ์ที่ท่านปฏิบัติ ฝึกฝนตนเองตามธรรมะ คำสอนของพระพุทธเจ้า
ซึ่งการปฏิบัติธรรมะนี้เป็นไปเพื่อที่จะยังความเจริญรุ่งเรืองให้เกิดกับมวลมนุษยชาติ โดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ และทำให้ชาวโลกได้บรรลุวัตถุประสงค์ของชีวิตที่สมบูรณ์สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ตามแบบอย่างของท่านผู้รู้คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทั้งหลาย
มีหลักการดังต่อไปนี้ คือ ละชั่ว ทำดี และ ทำใจให้ผ่องใส ซึ่งพระภิกษุที่ปฏิบัติธรรมตามหลักการนี้แล้ว ตัวท่านก็เปรียบเสมือน นาบุญอันเลิศ พวกเราที่ทำบุญหรืออนุโมทนาบุญกับการฝึกตน หรือการทำความดีของท่านแล้ว ตัวเราเองก็จะได้ผลบุญ หรือ อานิสงส์ต่างๆมากมาย ยกตัวอย่างเช่น
Along the Dhammayatra route, there will be people participating in the activity at the place of Wat Phra Dhammakaya. And those who participated through the application will receive blessings along the path sprinkled with flower petals to pay respect to the Triple Gem.
For those welcoming the monks in the Dhammayatra Procession, it is considered to be a blessing for the monks who have determined to train themselves according to the Buddha’s teachings.
The practice of this Dhamma is to bring prosperity to all mankind, regardless of race, religion and ethnicity, allowing people of the world to achieve the purpose of a life that suitable of being born human by following the example of wise, that is the Lord Buddha and Arahants.
There are the following principles: abstain from evil, do good, and purify the mind. These are the principles of the monks who have undergone Buddhist training, becoming a fertfie field of merit for the laymen. We ourselves will gain the fruition of these benefits, such as:
1.ทำให้เป็นผู้ที่มีกิตติศัพท์อันงดงามทั้งในหมู่มนุษย์และเทวดา
2.มีเสียงอันไพเราะก้องกังวานลึก
3.ไปในที่ใดย่อมได้รับการต้อนรับสรรเสริญ
4.มีทิพยสมบัติ วิมาน และบริวาร รุ่งเรืองสว่างไสว
5.ได้รูปสมบัติที่งดงามได้สัดส่วน
6.ปากสวย ฟันสวย เพราะเปล่งสาธุการต้อนรับผู้มีศีล
7.ละสังขารแล้วมีสุคติภพเป็นที่ไป ไม่ไปสู่อบาย
8.เทวดา พรหม อรูปพรหมทั้งหลายสรรเสริญ อนุโมทนาบุญ
9.ได้บรรลุมรรคผลนิพพานได้โดยสะดวก โดยเร็วพลัน
The benefits of welcoming the Dhammayatra Monks
1. Be well reputed among humans and devas
2. Possess a pleasant and resonant voice
3. Welcomed and glorified where one goes
4. Celestial possessions, mansion, and attendees become radiant and prosperous
5. Blessed with good proportions and beautiful figure
6. Blessed with beautiful mouth and teeth
7. Destined for fortunate realms in the afterlife, barring one from unfortunate realms
8. Blessed with admiration from Devas and Brahmas
9. Attain Nibanna easily and quickly
เพิ่มเติม
More
Luang Pu Was Loving and Kind
Luang Pu’s older sister once told a story about Luang Pu. She said that when Luang Pu was a child and went with the oxen to till the paddies, he would pay close attention to the sun to see how late it was already in the morning. She used to fault him for being lazy and looking forward to finishing his work. But, actually Luang Pu was following the old belief that it was very unwholesome for farmers to work the oxen until it’s time for the monks‟ midday meal (11:00 a.m.). The reasons were that the sun was at its hottest then and the oxen had been working in the paddies since before dawn. Therefore, out of his love and kindness for the animals Luang Pu had no wish to work them past 11:00 a.m. Each day, after Luang Pu stopped working with the oxen, he would take them to the pool and bathe them before he let them loose to graze on fresh grass. He felt good when he could do this for the animals and while he bathed the oxen, he would always sing a song about Nibbana and repeated it over and over again.
“We’re born to search for gems.
If we do not hold on to them once we’ve found them
then why should we be born at all?
What we crave is but deception.
What tempts us is but falsehood.
The things we crave and the things
that tempt us make us feel concerned and worried.
So stop all desires and cravings and say goodbye to temptations.
Hasten to leave sense-desire behind.
Continue to follow the Three Aggregates.
Finish the sixteen tasks. And we will not experience scarcity
but will attain Nibbana instead.”
Luang Pu Treated His Subordinates with Generosity
One day while Luang Pu was selling rice for a living, a young girl came by in her boat to sell snacks. She asked Luang Pu to buy the snacks from her and Luang Pu bought everything she had left in her boat and gave the snacks to his subordinates. Ever since then the girl would always come by to sell her snacks to Luang Pu. This girl‟s name is Tuam Hutanukrom. Later, she finished nursing school and took up the religious life as a nun. She also undertook Dhutanga in the forest for some time. Much later still, she came to live at Wat Paknam and was in charge of the temple’s refectory until the day she passed away.
Luang Pu’s Schooling
Luang Pu had helped his parents earn a living ever since he was little and when he was 9 years old his mother sent him to study with his uncle who ordained as a monk at Wat Songphinong. Not long afterward, Luang Pu’s uncle went to spend the Rains-Retreat at Wat Huabodhi in Amphoe Songphinong and Luang Pu followed him there to continue his study for about 7 – 8 months longer. From there, Luang Pu’s uncle went to reside at Wat Kalayanamitra and disrobed some time later. Luang Pu went on to continue his study at Wat Bang Pla in Amphoe Bang Lane in the province of Nakhon Pathom. He studied with the Abbot of Wat Bangpla starting at the age of 11.
Luang Pu could read and write Khom script6 very well judging from the fact that he could read the book “Phra Malai” which was written in the Khom script. Luang Pu was a very good student. He spent two years studying at Wat Bangpla before returning home to help his parents sell rice.
Luang Pu Worked Hard to Earn Right Livelihood
About a year after Luang Pu returned home when he was just 14 years old his father passed away. Luang Pu had to take over the rice-selling business which included two large boats and several crew members. The boats made the trip between Songphinong and Bangkok about 2–3 times a month carrying un-husked rice from Songphinong to sell to the rice mills in Bangkok and sometimes to the rice mills in Amphoe Nakornchaisri as well.
Luang Pu was quite well off since he was hard-working and he was honest in his business dealings. His business partners found him very trustworthy. For example, after the price of rice had been agreed upon, Luang Pu could load the rice in his boat and sell it before he returned to pay for the rice.
Luang Pu Possessed a High Intellect
Once when Luang Pu went with his crew in his boat to Bangkok, while the boat docked at Bangkoknoi Canal, an employee of Luang Pu’s brother-in-law stole money and gold worth about 1,000 baht from Luang Pu. In those days, one baht can buy 200 bunches of bananas. Luang Pu informed the police about the theft. In the evening four policemen came by in a steam boat to take Luang Pu to the house of the culprit’s wife at Canal Twelve. The men went in pursuit of the culprit and arrived near the house of the culprit‟s wife at dawn. Luang Pu saw the culprit poking his head out from a window at the back of the house and alerted the policemen about the culprit’s whereabouts. As soon as the culprit saw the steam boat he jumped out of the house and ran away. By the time the steam boat came to a stop in front of the house, the culprit was nowhere to be seen. Luang Pu noticed the culprit’s tracks in the mud and told the policemen to keep watch at the corner of the dike while he followed the tracks made in the mud by the culprit.
When Luang Pu followed the tracks to the middle of the dike, he saw the culprit hiding under the rice straws. As Luang Pu approached the culprit’s hiding place, the culprit tried to escape by going under the water but the policemen got to him first. The culprit was handcuffed and brought back to his wife‟’s house so that he could tell the men where he had hidden the stolen money and gold. Having recovered about 900 bahht, Luang Pu and the policemen prepared to return to Bangkok. After submitting his testimony to the police, they gave Luang Pu a ride back to his boat in Bangkoknoi.
