บทเกริ่นนำ วันที่ 23 มกราคม
สวัสดี ท่านผู้มีบุญทุกท่าน
ในช่วงเกือบทั้งเดือนมกราคมที่ผ่านมา หลายวันพวกเราได้ร่วมกันจุดประทีปบูชาพระรัตนตรัย และร่วมอนุโมทนาสาธุการต้อนรับการเดินธรรมยาตราของหมู่สงฆ์นับพันกว่ารูป ด้วยการปูลาดด้วยดอกไม้สดหลากสีสัน ด้วยการกล่าวคำว่า สาธุ สาธุ สาธุ… ผ่านซูมแอปพลิเคชั่น ขอให้พวกเราจำภาพอันน่าประทับใจมากนี้เอาไว้นานๆนะคะ เมื่อนึกถึงภาพการสร้างความดีในครั้งนี้เมื่อใด ใจของเราก็ปลื้มปีติ แช่มชื่น ใจใสใจสว่างไปทุกๆครั้ง ซึ่งเมื่อใจเรามีความสุข ก็จะมีผลต่อการนั่งสมาธิที่ดียิ่งๆขึ้นไป และใจที่งดงามนี้จะมีแรงดึงดูด นำสิ่งดีๆ ไม่ว่าจะเป็นคน สิ่งของ เหตุการณ์ดีๆเข้ามาในชีวิต ให้ชีวิตของเราดำเนินไปในแต่ละวันได้อย่างราบรื่น มีคนเก่งและดีมาสนับสนุน ให้การงานประสบความสำเร็จลุล่วงไปได้โดยง่าย
Welcome everyone to the Dhammayatra Activities
We have been able to welcome the Dhammayatra monks during their procession, as well as participate in paying homage to the Great Master through candle lighting ceremonies throughout the month of January. We have welcomed a thousand and more monks during the Dhammayatra procession with brilliantly colored flowers and encores of “Sathu” to rejoice in their merits. This Dhammayatra Online Activities have been made possible by online streaming, especially Zoom app, allowing for attendees to join through camera to show their support. Whenever we encounter images of past events, we are blessed with happiness and joy, along with a radiant and blissful mind. The happiness attained from participating these events benefit our meditation, allowing us to achieve better and purer inner experience.
วันนี้ เราจะได้พร้อมเพรียงรวมใจบูชาธรรมถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ที่ท่านได้เผยแผ่วิชชาธรรมกายครั้งแรก ณ วัดบางปลา ซึ่งปัจจุบันมีอนุสรณ์สถานบางปลา ที่อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม
Today we will pay homage to the Great Master, Phra Mongkolthepmuni, Sod Candasaro, Mara Vanquisher, and in this occasion, we are paying homage to his efforts and mission in sharing Vijja Dhammakaya, at the Memorial Hall at Wat Bang Pla, Bang Laen District, Nakhon Pathom Province.
การสอนธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงปู่ครั้งแรกมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการค้นพบวิชชาธรรมกาย เพราะว่าก้าวแรกแห่งการประกาศธรรม มีความหมายถึงการฝึกลูกศิษย์ให้รู้เห็นจริงตามท่าน ทั้งเป็นประจักษ์พยานบุคคลและเป็นผที่จะช่วยเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายให้กว้างไกล เพื่อให้ทุกๆ คนได้ศึกษาฝึกฝนธรรมปฏิบัติ ชีวิตจะได้พ้นทุกข์พบสุขแท้จริงกันถ้วนหน้าและขยายวงกว้างต่อๆ กันไปทั่วทั้งโลก ผู้คนทั้งโลกจะได้พบกับสันติสุขภายในอย่างร่มเย็นเป็นสุขกัน
One of the first ways to declare the existence of Dhamma chosen by the Great Master, is to share and to teach Vijja Dhammakaya to his disciples. Those who attained the Dhamma then become witness to the truth of Vijja Dhammakaya and can share the teachings of the Lord Buddha to help others break out of the cycle of rebirth. By sharing and spreading Vijja Dhammakaya, others can attain true inner peace within and worldwide.
ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้พวกเราทุกท่านมาน้อมใจย้อนรำลึกถึงภาพเหตุการณ์ในอดีตหลังจากที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านบรรลุธรรม ไปยังวัดบางปลาเพื่อเผยแผ่วิชชาธรรมกายครั้งแรก กันนะคะ
Next, we will learn about what happened when Luang Pu attained Vijja Dhammakaya to inspire him to propagate at Wat Bang Pla.
ลำดับที่ 5 สถานที่เผยแผ่วิชชาธรรมกายครั้งแรก ตั้งอยู่บนแผ่นดินตรงข้าม วัดบางปลา อ.บางเลน จ.นครปฐม วัดบางปลา ตั้งอยู่ที่อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม
- First Dhammakaya Propagation Site. Wat Bang-pla is located in Bang Laen District, Nakhon Pathom Province.
หลวงปู่ท่านยังคงนั่งเจริญภาวนาทบทวนอย่างนี้ต่อไปอีกประมาณ 30 นาที ก็เกิดภาพในสมาธิ เป็นภาพของวัดบางปลาปรากฏขึ้น ความรู้สึกขณะนั้นเหมือนตัวท่านอยู่ที่วัดนั้น ทำให้คิดว่าธรรมที่รู้เห็นได้ยากนั้น ที่วัดบางปลาจะต้องมีผู้ที่สามารถบรรลุธรรมได้แน่นอน ภาพของวัดบางปลาจึงปรากฏขึ้นในสมาธิ
Luang Pu continued to remain immersed in meditation for about 30 minutes longer. He saw in his meditation the image of Wat Bang Pla. The image was so vivid that he felt as though he was there in person. The image let Luang Pu know that as difficult as it was, there were people at Wat Bang Pla who could attain the Dhammakaya.
นับแต่นั้นเป็นต้นมา หลวงปู่ได้ทุ่มเทชีวิตให้กับการปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาอย่างเต็มที่ เพื่อค้นคว้าหาที่สุดแห่งธรรม ยิ่งค้นก็ยิ่งลึกซึ้งขึ้นไปทุกที ท่านปฏิบัติอยู่อย่างนี้อีกประมาณเดือนเศษจนออกพรรษา เมื่อรับกฐินแล้ว ก็ลาเจ้าอาวาสไปพักอยู่ที่วัดบางปลา เพื่อไปสอนธรรมที่ท่านได้รู้ได้เห็นแล้ว ท่านสอนอยู่ประมาณ 4 เดือน มีพระภิกษุที่สามารถปฏิบัติธรรมตามอย่างท่านได้ 3 รูป คือ พระภิกษุสังวาลย์
พระภิกษุแบน และพระภิกษุอ่วม รวมทั้งคฤหัสถ์อีก 4 คน
Having discovered Vijja Dhammakaya, Luang Pu had dedicated the rest of his life to practicing and researching Vijja Dhammakaya. The more Luang Pu practiced and researched Vijja Dhammakaya, the more profound he found it to be. Luang Pu studied Vijja Dhammakaya in this manner for a little over a month until the Rains-Retreat ended. After he received the Kathina-Offering, Luang Pu bade the Abbot of Wat Bot Bon farewell to go and teach Vijja Dhammakaya at Wat Bang Pla. It turned out that after four months of teaching, three monks and four householders were able to attain Phra Dhammakaya. The monks’ names were the Venerable Phra Sangvan, the Venerable Phra Ban, and the Venerable Phra Auam.
ด้วยอัธยาศัยแห่งความมีเมตตากรุณาและคุณธรรมความเป็นครูของพระเดชพระคุณหลวงปู่จึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากจะถ่ายทอดวิชชาธรรมกายให้แก่ผู้อื่น ประกอบกับความมีญาณทัสสนะหยั่งรู้จึงสามารถเห็นเป้าหมายได้ชัดเจนว่าจะมีผู้บรรลุธรรมตามท่านที่วัดบางปลา และเป็นเรื่องอัศจรรย์หลังจากที่หลวงปู่ได้ไปยังวัดบางปลาและสอนสมาธิ จนมีผู้บรรลุธรรมตามคำสอนของท่านจำนวน ๗ ท่าน ตรงตามญาณทัสสนะที่เห็นจากภายใน นี่ก็เป็นอีกบทพิสูจน์นึงที่ทำให้เรารู้ว่า ญาณทัสสนะของหลวงปู่ท่านแม่นยำมาก
มีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เราได้รับรู้ว่าญาณทัสสนะของหลวงปู่แม่นยำจริงๆ ไม่ใช่การคาดเดาแต่อย่างได้ ซึ่งเป็นช่วงหลังจากที่ท่านได้มาเป็นเจ้าอาวาสที่วัดปากน้ำแล้ว คือ
Due to Luang Pu’s disposition, possessing loving kindness, gratitude, while being one who loved to teach, it was natural for him to share Vijja Dhammakaya for other’s benefit. He possessed the mental power to know that those who were able to attain the Vijja Dhammakaya resided at Wat Bang Pla. Even so, it was beyond extraordinary that a total of seven lives were able to attain enlightenment by the instruction of our Great Master. The attainment of enlightenment by seven lives at Wat Bang Pla then is a testament to the accuracy of Luang Pu’s mental prowess.
Another example of Luang Pu’s precise and accurate mental ability exists, which occurred after Luang Pu gained the status of abbot at Wat Paknam…
“วันหนึ่งพ่อค้าตลาดลำเพ็งเป็นคนมั่งคั่งคนหนึ่งมาถามท่านในเวลาฉันภัตตาหารว่า วันนี้จะมีผู้มาบริจาคสร้างกูฏิ เพื่อเจริญกรรมฐานบ้างไหม ชาวบ้านไม่น้อยกว่า 20 คน ที่นั่งอยู่ในที่นั้น ตั้งใจฟังคำตอบของหลวงปู่ ท่านนั่งนิ่งอยู่ประมาณ 5 นาที แล้วตอบออกไปว่า จะมีผู้บริจาค 2-3 หลัง
พอได้เวลาอนุโมทนา ก็มีคณะอุบาสก อุบาสิกาเข้ามากราบหลวงปู่ บอกว่า ศรัทธาจะสร้างกุฏิเพื่อเจริญกรรมฐานอย่างที่หลวงปู่สร้างไว้สัก 2-3 หลัง ขอให้หลวงปู่จัดการให้ด้วย
ท่านไม่ได้หัวเราะ ยิ้มน้อยๆ พอควรแก่กาล มีผู้ถามท่านว่าพยากรณ์แม่นเหมือนตาเห็น แต่น่ากลัวอันตราย ไม่ควรตอบในเวลานั้น ควรบอกเฉพาะตัวหรือสองต่อสอง ท่านถามว่าอันตรายอย่างไร เขาก็เรียนท่านว่า ถ้าคำพยากรณ์ไม่เป็นจริงชาวบ้านจะเสื่อมศรัทธา ท่านว่า พุทธศาสนาเก๊ได้หรือ ธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นของจริง ธรรมกายไม่เคยหลอกลวงใคร เมื่อได้ยินดังนั้นก็จำต้องนิ่ง และไม่คิดจะถวายความเห็นอะไรต่อไป ที่นำมาเขียนไว้นี้แสดงว่า ญาณของหลวงปู่ให้ความรู้แก่ท่านอย่างไร ท่านก็ต้องพูดอย่างนั้น ถ้าญาณไม่แสดงออกจะเอาอะไรมาพูดได้”
“One day a wealthy merchant from Sampeng Market asked Luang Pu while he was having lunch if anyone would come that day to donate money for the construction of new kutis. There were no fewer than 20 people sitting there near Luang Pu and they pricked up their ears to listen carefully to what answer Luang Pu would give to the merchant. Luang Pu sat still for about five minutes and said that there would be people coming to donate money for the construction of two or three new kutis on that day.
After Luang Pu was finished with his meal, a group of male and female devotees approached Luang Pu, paid him homage, and said that they wished to donate money for the construction of two or three kutis (monk residence). Miraculously, things happened just as Luang Pu had foretold. Someone made a comment that Luang Pu’s forecast was amazingly accurate, but perhaps he should only foretell things in front of one or two people so that he would not risk his credibility should his forecast turn out to be wrong. Luang Pu said, “How can Buddhism be wrong? The Lord Buddha’s Dhamma is authentic and true. Phra Dhammakaya never deceives anyone.” At Luang Pu’s comment, the person had nothing else to say. I wrote about this incident in this book to give the reader an idea of how exact Luang Pu’s insight was. Luang Pu would only report the things that he saw with his insight.”
ท่านยังกล่าวถึงการปฏิบัติธรรมไว้อีกว่า
“หยุดเป็นตัวสำเร็จ หยุดนี่แหละให้มันได้ตรงนี้ชะก่อน อื่นไม่ต้องไปพูดมากนักใหญ่โตมโหพาร พูดหยุดตรงนี้ให้มันตกลงกันเสียก่อน ถ้าไม่หยุดก็เข้าถึงธรรมกายไม่ได้ เราเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ทำกับเขาไม่ได้เชียวหรือ ทำไมจะทำไม่ได้ ทำจริงเข้า ทำไม่จริงต่างหากล่ะมันไม่ได้ จริงล่ะก็ได้ทุกคน จริงแค่ไหน จริงแค่ชีวิตซิ เนื้อเลือดจะแห้งเหือดหมดไปไม่ว่า เหลือแต่กระดูก หนัง ช่างมัน ถ้าไม่ได้ ไม่ลุกจากที่ จริงแค่นี้ ได้ทุกคน ฉันเอง 2 คราว ไม่ได้ตายเถอะ นิ่ง พอถึงกำหนดเข้าก็ได้ ไม่ได้ตายเถอะ นิ่ง พอถึงกำหนดก็ได้ ไม่ตายซักที
พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าก็รูปนั้น ประกอบความเพียรด้วยจาตุรังคะวิริยะ ด้วยองค์ 4 เหลือแต่กระดูก หนัง ช่างมัน เนื้อ เลือดจะแห้งหมดไปไม่ว่า ประกอบด้วยจาตุรังคะวิริยะเช่นนี้
พอถูกส่วนเท่านั้น ในเวลาค่ำได้บรรลุปุพเพนิวาสานุสสติญาณ เวลายามที่ 2 ได้บรรลุจุตูปปาตญาณ
เวลายามที่ 3 ได้บรรลุอาสวักขยญาณ ท่านจริงอย่างนั้นอาจารย์ของเรา เป็นลูกศิษย์ก็จริงเหมือนกันแหละ ไม่ได้ยอมตาย ไม่หยุดยอมตายกันทีเดียว”
Luang Pu had this to say about meditation practice.
“Cessation is the key to success. You need first to achieve cessation. There is no need to talk about anything elaborate, but let’s agree first on the concept of cessation. If cessation is not achieved, Dhammakaya cannot be attained. You’re also a human being, why can’t you achieve cessation if you really put your mind to it? You can‟t achieve cessation because you are not resolute. If you are resolute, then you can achieve it. How resolute must you be? How about as resolute as putting your life on the line? Let your blood and flesh dry up, leaving only bones and skin, if you can’t attain Dhammakaya, you will not rise from your seat. If everyone is this resolute, then everyone can attain Dhammakaya. I did it twice myself. I put my life on the line the first time. When the time came, I could achieve cessation and I didn’t die. The second time, I did the same thing and again I didn’t die.
Our Lord Buddha was resolute in his meditation practice. He had vowed that he would practice meditation until His flesh, blood, bones, and skin dried up. It was with such resolution that our Lord Buddha achieved cessation and attained Pubbenivasanusatinana (recalling one’s lives) in the evening; Cutupapatanana (recalling lives of other’s) during the second watch, and Asavakkhayanana (insight into the cause of suffering) during the third watch. When our Master was this resolute, we as His disciples must be just as resolute. We must be willing to die if we can’t achieve cessation.”
บทสรุป
พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านเป็นผู้มีความเมตตากรุณาไม่มีประมาณ เป็นมหาปูชะนียาจาย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เมตตาเผยแผ่พุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย เพื่อให้ทุกชีวิตได้ศึกษาธรรมปฏิบัติจะได้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
ด้วยคุณธรรมอันสูงส่งของท่าน พวกเราเหล่าศิษยานุศิษย์ไม่อาจจะหาสิ่งใดตอบแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ได้หมดสิ้น นอกจากทำตามคำแนะนำสั่งสอนของท่าน เพราะพวกเราหาครูดีพบแล้ว ฟังคำครูแล้วควรทำตามคำครูสอน พากเพียรปฏิบัติตามให้ได้ผลดีเจริญรอยท่าน
ต่อจากนี้ไป ขอให้พวกเราส่งใจไปยังสถานที่บรรลุธรรม น้อมรำลึกถึงคุณธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่กันนะ พร้อมกันนี้ก็ร่วมกันเปล่งเสียงสาธุการต้อนรับและอนุโมทนาบุญกับพระธรรมยาตรา ซึ่งท่านได้ตั้งใจฝึกตน ตั้งใจปฏิบัติธรรม
Luang Pu is a person who has loving kindness without limitations. He is our Great Master who propagates Buddhism with Vijja Dhammakaya so every life may have a chance to study and practice in order to be free from suffering.
With his virtue, we, the disciples, are unable to obtain anything in return for his great compassion. In addition to following the Great Master’s instructions, we have found a good teacher. After listening to the teacher’s words, one should follow the teacher’s words diligently in order to achieve the greatest results.
From now on, let us send our minds to the place of enlightenment. Let’s remember the virtues of Great Master Phra Mongkolthepmuni. At the same time, let us rejoice and welcome the Dhammayatra monks for their efforts in intending to train and to discipline themselves to attain the Dhamma.
บทเกริ่นนำ วันที่ 23 มกราคม
Sermon, January 23rd, 2022
ในวันนี้ เป็นอีกวันหนึ่งที่เราจะได้มาต้อนรับพระธรรมยาตรา นับพันรูป และทุกครั้งที่เรามาร่วมกิจกรรมนี้ สังเกตไหมว่า เหมือนกับมีพลังอะไรสักอย่างหนึ่งมายกใจเราให้สูงขึ้น แค่มองภาพของพระภิกษุที่ฝึกฝนตนเองจำนวนมากมาอยู่ร่วมกัน หมู่สงฆ์ท่านนุ่งห่มแบบเดียวกัน เดินสำรวมอย่างสงบเสงี่ยมสง่างาม เดินธุดงค์ด้วยสมาธิจิตที่มุ่งมั่นบูชาธรรมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและบูชามหาปูชนียาจารย์ เห็นการทำความดีของหมู่สงฆ์แล้วซาบซึ้งเป็นบุญตาบุญใจยิ่งนัก
Today is another day where we come together to welcome a thousand and more Dhammayatra monks. We may notice that there is spiritual power in coming together, uplifting us. Just look at the image of so many composed monks coming together, walking in the procession serenely dignified. Their minds are concentrated and determined to pay homage to the Lord Buddha’s teachings and to honor the great master. When we see the good deeds of the Dhammayatra monks, we are inspired by their merit.
ยิ่งได้รับความรู้มาว่า พระสงฆ์ท่านอยู่กันหมู่มากเพราะความที่มีเมตตาธรรมต่อกันและกัน ทั้งเมตตาทางกายกรรม วจีกรรมและมโนกรรม เพราะท่านเคารพในพระธรรมวินัยอันเป็นคำแนะนำสั่งสอนของพระบรมศาสดา แม้อยู่ร่วมกันเป็นพันๆ รูป มาจากต่างครอบครัว ต่างการศึกษา ต่างท้องที่ถิ่นเกิด อุปนิสัยก็แตกต่างกัน การฝึกตัวได้รับการหล่อหลอมก็แตกต่างกัน ภูมิหลังชีวิตก็แตกต่างกัน แต่เมื่อได้รับการบรรพชาอุปสมบทแล้วท่านรับปฏิบัติตนตามวินัยของสงฆ์ แม้อยู่กันมากมายหลายพันรูปในที่ที่จำกัดก็ไม่มีปัญหาการอยู่ด้วยกันเลย
Especially when monks are able to live in large groups due to having loving kindness towards one another, loving kindness expressed through body, speech, and mind, because they possess respect towards the Dhamma-Vinaya, or Buddhist discipline, which advises and structures the Buddhist faith. All the Dhammayatra monks have come from various backgrounds, education, and families. They possess different natures and discipline in conducting oneself. However, once having been ordained, they all adhere to the code of Buddhist conduct, allowing for them to stay together peacefully.
พระสงฆ์จำนวนมากอยู่ร่วมกันได้ โดยท่านยอมรับในวินัย ที่เป็นกฎระเบียบของหมู่คณะอันเดียวกัน ซึ่งวินัยนี้จะมีผลช่วยให้ความประพฤติกาย วาจา ไม่ให้กระทบกระทั่งกันง่ายๆ และช่วยกลั่นเกลาไปถึงจิตใจภายใน ห่างไกลความชั่วหรือกิเลส ทั้งนี้ก็ต้องใช้สติประคับประคอง มีความอดทนและความมีจิตใจที่เข้มแข็งหนักแน่นปราศจากความกดดันใดๆ เพื่อระมัดระวังไม่ให้ผิดศีลผิดระเบียบวินัย
The Sangha can exist in great numbers because they adhere to the Vinaya, which is the order of the community. This discipline exists to train oneself in body, speech, and mind, preventing conflict while also practicing composure in mind to distance oneself from defilements. It requires patience and a persevering mind to maintain one’s precepts.
เป้าหมายสูงสุดของการฝึกตนของพระสงฆ์ คือต้องการขัดเกลาตนเองให้หมดกิเลส
การที่จะหมดกิเลสได้ต้องมีดวงปัญญาบริสุทธิ์
ปัญญาจะบริสุทธิ์สว่างไสวก็ต้องมาจากการฝึกสมาธิ
การฝึกสมาธิที่ได้ผลดีต้องมีศีลบริสุทธิ์เป็นพื้นฐาน
ศีลเป็นระเบียบวินัยที่ใช้ฝึกตน
The highest goal for Buddhism in training oneself is to eliminate one’s defilements.
Eliminating one’s defilements requires pure wisdom
Pure wisdom that possesses radiance comes from practicing meditation
Practicing meditation that brings results requires a foundation of pure precepts
Precepts is the principles and order in training oneself.
ความมีทักษะในการฝึกใจจนได้ผลดีทำให้ควบคุมสภาวะจิตใจตนเองได้อย่างเป็นธรรมชาติเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณาต่อตนเองและสรรพชีวิต
In having the ability to train the mind until it results in benefit allows for us to have composure naturally, bearing loving kindness for oneself and others.
สังคมของพระจึงมีแต่ความสงบสุขเพราะว่าจิตใจท่านผ่านกระบวนการฝึกฝนเพื่อให้เกิดสันติสุข มีพัฒนาการเป็นพลังเชิงบวก เป็นสังคมต้นแบบแห่งความสุข
Buddhist society is the peaceful environment made for disciplining oneself to achieve peace and progress be the model for society.
สังคมแห่งความสุข (สังคมพระภิกษุสงฆ์)
Society of Peace (Members of the Sangha)
การอยู่ร่วมกันเป็นหมู่คณะ ถ้าขาดระเบียบวินัย ต่างคนต่างทำตามอำเภอใจ ความขัดแย้งก็จะเกิดขึ้น ยิ่งมากคนก็ยิ่งมากเรื่อง ไม่มีความสงบสุข การงานที่ทำก็จะเสียผล
Staying together as a community requires for one to adhere to discipline. Following one’s desires selfishly is the cause of conflict, especially with large numbers of people. The community fails to have peace and the progress of work halts.
ดอกไม้จำนวนมากที่วางรวมกัน หากวางอยู่ระเกะระกะกระจัดกระจาย ก็จะด้อยค่าลง ทั้งยังทำให้รกรุงรังอีกด้วย แต่เมื่อเรานำดอกไม้เหล่านี้มาร้อยรวมเข้าด้วยกันด้วยเส้นด้าย ดอกไม้เหล่านี้ก็จะกลายเป็นพวงมาลัยอันงดงาม เหมาะที่จะนำไปประดับตกแต่งให้เจริญตาเจริญใจ ถ้าคนแต่ละคนเปรียบเสมือนดอกไม้แต่ละดอก เส้นด้ายที่ใช้ร้อยดอกไม้ให้รวมกันอย่างมีระเบียบงดงามนั้นก็เปรียบเสมือนวินัย
The many flowers that are placed together, if they are scattered, will deteriorate and cause clutter. But when we string these flowers together with threads, they become a beautiful garland, suitable to be used to decorate and made pleasing to the eye of the press.
วินัย หมายถึง ระเบียบ กฎเกณฑ์ ข้อบังคับ สำหรับควบคุมความประพฤติทางกาย วาจา ของคนในสังคมให้เรียบร้อยดีงาม เป็นแบบแผน อันหนึ่งอันเดียวกัน จะได้อยู่ร่วมกันด้วยความสุขสบาย ไม่กระทบกระทั่งซึ่งกันและกัน วินัยช่วยให้คนในสังคมห่างไกลจากความชั่วทั้งหลาย
Vinaya means order and regulations to maintain proper conduct of the people of society. Having discipline and order will allow people to live together in happiness without conflict. This harmony in society in prevents keeps people from doing bad deeds.
สังคมแห่งความสุขที่สืบทอดมา 2500 กว่าปีจนถึงปัจจุบันนี้ ก็คือสังคมของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา จุดมุ่งหมายสูงสุดชีวิต คือความหมดกิเลส ซึ่งผู้ที่จะหมดกิเลสได้ต้องมีปัญญาอย่างยิ่ง ผู้จะมีปัญญาอย่างยิ่งได้จะต้องมีสมาธิอย่างยิ่ง ผู้จะมีสมาธิอย่างยิ่งได้ จะต้องตั้งอยู่บนฐานของศีลอย่างยิ่ง คือ วินัย ๔ ประการอันเป็นพื้นฐานของความบริสุทธิ์ ได้แก่
A harmonious society has existed for 2,600 years until now, that is, the society of Buddhist monks. The highest goal in life is to completely eliminate defilements. Great wisdom is necessary to eliminate one’s defilements. Those who have great wisdom must have great concentration. Those who can meditate must have pure precepts, which are the four disciplines that are the basis of purity, namely:
๑. สำรวมอยู่ในศีล ๒๒๗ ข้อ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติ เว้นข้อที่พระองค์ทรงห้าม ทำตามข้อที่พระองค์ทรงให้ปฏิบัติ
- Composure in the 227 precepts: the precepts named by the Lord Buddha which one should adhere to, abstaining from conduct he forbids, adhering to conduct he instructs.
๒. การรู้จักสำรวมอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้เพลิดเพลินไปกับอารมณ์อันน่าใคร่ อันเกิดจากการเห็นรูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส สัมผัส และการรับรู้อารมณ์ทางใจ อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าไปดู อะไรที่ไม่ควรฟังก็อย่าไปฟัง อะไรที่ไม่ควรดมก็อย่าไปดม อะไรที่ไม่ควรลิ้มชิมรสก็อย่าไปชิม อะไรที่ไม่ควรถูกต้องสัมผัสก็อย่าไปสัมผัส และอะไรที่ไม่ควรคิดก็อย่าไปคิด
- Maintaining composure in body involves the eye, ears, nose, tongue, body, mind. Refrain from attaching to sensual pleasures arising from seeing forms, listening to sounds, smelling, tasting, touching, with mental experience. One should abstain from seeing what shouldn’t be seen, as well as visiting places that shouldn’t be visited. Do not listen to that which should not be listened to, as well as touch what shouldn’t be touched, or think what should not be thought.
๓. อาชีวปาริสุทธิ คือการหาเลี้ยงชีวิตในทางที่ชอบ ได้แก่ การ บิณฑบาต สำหรับการเลี้ยงชีวิตในทางที่ผิด เช่น การหาลาภสักการะด้วยการ ใบ้หวย การเป็นหมอดู การเป็นพ่อสื่อแม่ชัก การประจบชาวบ้าน จัดเป็นการกระทำที่ผิดพระวินัย
- Scrupulous livelihood, that is, earning a living in a favorable way, giving alms, and raising a life. As for earning a living the wrong way, such as selling lottery tickets, telling fortunes, acting as a matchmaking, or ingratiating people, is considered acts that violate the discipline.
๔. การพิจารณาก่อนที่จะบริโภคหรือใช้ปัจจัย ๔ (อาหาร เครื่อง นุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยและยารักษาโรค) ว่าสิ่งนั้นเป็นเพียงเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตให้อยู่ได้ เหมือนน้ำมันหยอดเพลารถให้รถแล่นไปได้เท่านั้น
- Consuming the four necessities (food, clothing, shelter, and medicine), all these necessities should be considered as merely life sustaining products, like oil which lubricates the axle of a car to allow the car to run.
พิจารณาดังนี้แล้วย่อมบรรเทาความหลง ความมัวเมาในอาหาร เครื่อง นุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยและยารักษาโรคได้ ทำให้กินเพื่ออยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน
Taking all this into consideration, it should enlighten us from indulging in food, clothing, shelter, and medicines to allow us to “eat to live, not live to eat.”
วัตถุประสงค์ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบัญญัติวินัย
- เพื่อรองรับความตั้งอยู่ดีของหมู่สงฆ์
๒. เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อยาก
๓. เพื่อความสุขสำราญแห่งหมู่สงฆ์
๔. เพื่อความสุขสำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก
๕. เพื่อป้องกันอาสวกิเลสอันจะบังเกิดในปัจจุบัน
๖. เพื่อป้องกันอาสวกิเลสอันจะบังเกิดในอนาคต
๗. เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส
๘. เพื่อความเลื่อมใสยิ่งขึ้นของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว
๙. เพื่อความดำรงมั่นแห่งพระสัทธรรม
๑๐. เพื่ออนุเคราะห์พระวินัย เป็นการสืบอายุพระพุทธศาสนาให้เจริญวัฒนาสถาพรสืบต่อไป
Objectives of the Buddhist Discipline
- To support the well-establishment of the Sangha
- Controlling those who are greedy
- For the happiness of the Sangha
- For the happiness of the Virtuous Monk
- To prevent defilements arising in the present
- To prevent defilements arising in the future
- For the trust in the community that has not yet been earned
- For the greater veneration of the already venerated community
- For the upkeep of the true Dhamma
- To support the Vinaya for the continuation of the Buddhist era in the future
พระภิกษุสงฆ์ผู้ทำหน้าที่เป็นเป็นครูสอนศีลธรรมให้แก่ชาวโลก จะอาศัยเพียงความรู้ความสามารถอย่างเดียวไม่เพียงพอ จำเป็นต้องมีความรู้ที่เกิดจากการปฏิบัติธรรมด้วยตนเองเป็นส่วนสำคัญ ซึ่งผลของการปฏิบัติธรรมจะดีมากน้อยเพียงไร ขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์บริบูรณ์แห่งศีลและวินัยเป็นที่ตั้ง ดังนั้น สังคมของพระภิกษุสงฆ์ จึงถือได้ว่าเป็นสังคมต้นแบบ หรือกล่าวอีกนัยนึงก็คือ วัด จึงเป็นศูนย์กลางของความสุข ความดีงาม ที่พร้อมที่จะขยายไปสังคมโลกในที่สุด
The Buddhist monks who are responsible for teaching Dhamma for laymen cannot solely rely on worldly knowledge. It is important and necessary to possess knowledge gained from practicing meditation, where the result of meditation depends on the purity of their meditation. Therefore, the society of the Sangha is made up of role models for happiness and goodness, ready to be shared to the world.
บทสรุป
In Conclusion
ชีวิตพระสงฆ์ที่ท่านพร้อมเพรียงกันฝึกฝนอบรมตนเอง เพื่อเป็นครูสอนศีลธรรมโลก เพื่อฟื้นฟูศีลธรรมโลกต่อไป วิถีการดำรงชีวิตของสังคมหมู่สงฆ์นี้ เป็นตัวอย่าง และแบบแผนเป็นการฝึกคุณธรรมความดีของตนเอง และแผ่ขยายออกไปในสังคมนี้ สืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน นับเป็นเวลากว่า ๒๖๐๐ปี
The life of a monk prepares one for self-discipline in order to be a teacher in morality, thus bringing back morality to the forefront of humanity. This way of life of the Sangha community provides the example of how one should practice one’s virtues, benefitting the community for more than 2,600 years.
นับเป็นความโชคดีที่พวกเราได้เห็นภาพของการใช้ชีวิตของสังคมหมู่สงฆ์ สังคมต้นแบบแห่งความสุขนี้ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากจะเรียนรู้ และรักษาศีลให้บริสุทธิ์ อันเป็นพื้นฐานใจที่ดีงามเบื้องต้น จะได้เป็นการก้าวเข้าสู่ชีวิตที่มีความสุขที่แท้จริง ไม่สร้างความเดือดร้อนไม่สบายกายใจและให้ความปลอดภัยแก่ตัวเองและผู้อื่น เช่น ไม่ทำร้ายทำลายเบียดเบียนมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ไม่ลักขโมยหยิบฉวยของคนอื่น เป็นต้น
Consider ourselves lucky to be able experience firsthand the life of a monk, and a community that is the model for peace. May this encourage us to learn more and observe the precepts, which are the foundation for goodness. It puts us on the path towards finding true peace and happiness, preventing conflict and keeping safety for ourselves and others.
การที่พวกเราได้มีโอกาสมาต้อนรับพระธรรมยาตรา ส่งใจระลึกถึงคุณธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และคุณธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายในครั้งนี้ ถือเป็นการน้อมเอาคำสอน และวิธีการปฏิบัติธรรมต่างๆ มาฝึกฝนตนเอง เพื่อให้กายวาจา ใจ ของเราบริสุทธิ์ยิ่งๆขึ้นไป และภาพอันงดงามที่เราได้มาต้อนรับเนื้อนาบุญนี้ ยังทำให้ผู้ที่ไม่เคยพบเห็นกิจกรรมเหล่านี้มาก่อน จะได้ฉุกคิดว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ดึงดูดให้เขาเหล่านั้นเข้ามาศึกษา และเข้ามาร่วมกันสร้างความดีให้ยิ่งๆขึ้นไป เช่นนี้ก็เป็นการประกาศเกียรติคุณและบูชาธรรมตามรอยเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ไปในขณะเดียวกันด้วย
In welcoming the Dhammayatra monks, we have a chance to reflect on the virtues of the Lord Buddha and Luang Pu Wat Paknam, rediscoverer of Vijja Dhammakaya. We apply the teachings and practices of the Great Masters in this way to purify our body, speech, and mind. The image of welcoming Dhammayatra monks allows those who have never seen such an image have to look further into what we are doing in paying homage by following the pilgrimage path of the Great Master.
ต่อจากนี้ ขอให้ทุกท่านได้ส่งใจมาร่วมกิจกรรมทำความดีให้ได้บุญในพิธีโปรยดอกไม้ต้อนรับพระธรรมยาตรา โดยการประนมมือและกล่าวอนุโมทนาบุญด้วยคำว่า สาธุ สาธุ สาธุ และให้ทำความรู้สึกเหมือนว่า เราได้มาร่วมงานด้วยตนเองเลยนะคะ
Now, may everyone attend the procession in order to do good, gain merit and welcome the Dhammayatra monks by putting our hands in lotus position and rejoice in the merits by saying “sathu,” feeling as if we are attending the event in person. นต้นว่าข้อแรกศลของศล
