เสขิยวัตร หมวดโภชนปฏิสังยุต ตอนที่ ๑
应学法之用餐礼仪
พระครูวินัยธรไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล
เสขิยวัตร คือ มารยาทอันงดงามของพระภิกษุ เรื่องมารยาทนี้ มีประโยชน์อยู่ ๒ ข้อ
应学法是关于比丘稳重得体的行为举止，此礼仪有两个益处：
๑. ปกปิดความไม่งามของตัวเอง เพราะว่าสิ่งใด ๆ ก็ตามที่เป็นธาตุหยาบที่ออกจากร่างกายของเรา จะเป็นของแข็ง ของเหลว หรือ ก๊าซ ออกทางทวารทุกทวาร ตั้งแต่ตาของเรา หู จมูก ปาก ทวารหนัก ทวารเบา หรือผิวหนัง ทั้งของแข็ง ของเหลว ก๊าซ ออกมาแล้ว ไม่มีอะไรงาม น่ารังเกียจทั้งนั้น มารยาทนั้นมีหน้าที่ปกปิดความไม่งามเหล่านี้
一、遮蔽我们身体肮脏的一面。因为从我们身体排出的各种物质，如从眼睛、耳朵、鼻子、嘴巴、肛门、皮肤所排出的各种固态、液态、气态的废弃物，都是让人厌恶的。得体的礼仪就能遮蔽肮脏的这一面。
๒. มารยาทนั้นเป็นเหมือนลมในยาง ป้องกันการกระทบกระทั่งในการอยู่ร่วมกันของคนหมู่มาก
และการฝึกมารยาทเหล่านี้ เสขิยวัตรเหล่านี้ เนื่องจากว่าเป็นของใกล้ตัว มันเป็นเรื่องที่เราต้องใช้ทุกวัน การนุ่งห่ม การแต่งกายใช้ทุกวัน การขบฉันภัตตาหารใช้ทุกวัน การแสดงธรรมใช้เป็นประจำ การขับถ่ายใช้เป็นประจำ เนื่องจากเราใช้เป็นประจำ ถ้าเราฝึกอยู่เป็นประจำ นั้นก็คือ นิสัยของเราจะถูกขัดเกลาจากความหยาบ ความกระด้าง เป็นความละเอียด ความประณีต ซึ่งสิ่งที่ติดตัวเราไปได้มี ๒ อย่าง สิ่งที่ดีอย่างแรก ก็คือ บุญกุศลที่เราทำ อย่างที่ ๒ คือ นิสัยที่ดี ดังนั้น ถ้าตั้งใจฝึกมารยาทตามเสขิยวัตรแล้ว เราก็จะได้นิสัยดีๆ ติดตัวข้ามชาติไปเลย อันนี้เป็นอานิสงส์ได้นิสัยดี ๆ ติดตัวข้ามชาติไป เป็นนิสัยที่ประณีต ที่ละเอียด ที่มีสติไม่หยาบ ไม่กระด้าง ประการต่อมา ก็คือ คนที่ไม่เลื่อมใสเห็นแล้วก็เลื่อมใส ประการต่อมาคนที่เลื่อมใสแล้วก็รักษาศรัทธาให้มั่นคงยิ่งขึ้น ได้ชื่อว่าเราได้เปิดหนทางสวรรค์ หนทางนิพพานให้กับเขา และประการที่สำคัญสุดท้าย ก็คือ ตัวเองก็ชื่นใจว่าวันเวลาที่ผ่านไป ไม่ผ่านไปเปล่า ผ่านไปพร้อมกับนิสัยดีที่เราปลูกขึ้นมา โดยอาศัยเสขิยวัตรและพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โภชนปฏิสังยุต ว่าด้วยเรื่องการรับบิณฑบาต การขบฉัน และการดูแลความสะอาดของอุปกรณ์บริโภค ว่าด้วยหมวดรับประทานอาหารหรือหมวดโภชนปฏิสังยุตนี้ มีทั้งหมดมี ๓๐ ข้อ ดังนี้
二、礼仪就如同轮胎中的气体一样，预防团体生活中的碰撞摩擦。因为这些礼仪、应学法就是我们生活的一部分，每天都会遇到的，如着装礼仪、用餐礼仪、开示佛法、大小便。因为我们常常做，如果我们也如法练习，结果就是：我们的习性，就会从粗鲁、粗犷，变得细腻、得体。我们往生之后，可以带走的有两样：首先是我们所修的功德；第二就是好的习性。因此，当我们如法的训练自己的行为举止，好的习性，如稳重、得体、细腻的习性就会随着我们到未来世。接下来就是，让那些没有信仰心的人因此而升起信仰，具足信仰的人更加坚定。可以说是，帮助他们进入了通往天界的道路，通往涅槃的道路。还有一点，也是最重要的：随着时间的流逝，我们没有白白浪费生命；我们按照佛陀的法与律，如应学法中关于托钵、用餐、清洁用具等等来训练自己，养成好的习性。应学法中关于用餐礼仪，或是用斋礼仪共有三十条：
ข้อ ๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับบิณฑบาตด้วยความเคารพ
เวลาพระภิกษุไปรับบิณฑบาตอย่ามองแต่ว่ารับบาตรไปบิณฑบาต แม้เป็นโรงทาน ไปฉันมีถาดหลุม มีจานรับอาหาร ก็ชื่อว่ารับบิณฑบาตเหมือนกัน บิณฑบาตแปลว่า ข้าวที่ตกลงมา ภิกษุพึงให้ความเคารพในบิณฑบาตนั้น
ความเคารพในที่นี้ แบ่งออกเป็น ๒ ประเด็น ประเด็นแรก ก็คือ เคารพในผู้ให้ทาน คือ รับด้วยอาการเคารพ ประการที่ ๒ ก็คือ เคารพในของที่เขาเอามาทำทาน คือ ไม่แสดงอาการรังเกียจในของที่ถวายทาน แม้ไม่ประณีต ก็ไม่แสดงท่าทีหรือทำความรู้สึกให้ผู้ถวายทานรู้สึกว่ารับอาหารของเขาไปแล้วจะไม่ฉันหรือนำไปเททิ้ง ต้องไม่เกิดอาการเหล่านั้น นี้เป็นการให้ความเคารพในทาน ในของที่เขาให้มา ผู้ที่ให้ทานมาแต่ละท่าน ท่านมีศรัทธากับเรา ทำอย่างไรจะตอบแทนให้คุ้มกับค่าอาหาร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสสอนว่า ข้อแรกภิกษุพึงรับบิณฑบาตด้วยความเคารพ เวลาเรารับบิณฑบาต ถ้ามีโยมผู้หญิงเขามาใส่บาตร โดยเฉพาะเวลาวางดอกไม้ ให้ปิดฝาบาตร แล้ววางบนฝาบาตร อย่ารับจากมือเหมือนอุบาสก ถ้าเขามาถวายของตอนอยู่ที่วัด เวลาปูผ้ารับประเคน ให้ปูทั้ง ๒ มือ ปลายมือของเราจับผ้า หงายมือขึ้นทั้ง ๒ มือ เอานิ้วโป้งบีบผ้าไว้ แล้วก็รับไทยธรรมนั้น แล้วก็ไม่ควรใช้ผ้าเช็ดหน้า หรือผ้าขนหนู นั้นคือการแสดงความไม่เคารพในทานอย่างยิ่ง ถ้าระมัดระวังแบบนี้ ก็เป็นการรักษาศรัทธาของญาติโยม ให้ความเคารพในทาน ให้ความเคารพในของที่ญาติโยมนำมาทำทาน
- 我要恭敬接受食物，应当学。
比丘接受食物，不仅仅只是外出化缘，即使在斋堂，居士准好的食物，也是受施。化缘的意思是，饭团落下来。比丘应该恭敬的接受食物。
这里的“恭敬”有两层含义：第一次含义是，对于供养者的尊重，即恭敬的接受食物；第二层含义是，对于供养品德的尊重；即使供养品不够精致，也不表露出不屑，没有让供养者觉得比丘不会吃这些食物，或者会丢掉。一定不能有这些动作，这是对布施的尊重。每一位供养者，都有着对佛教的信仰，怎么做才能让他们获得最大的利益。佛陀曾开示，第一步，比丘要恭敬的接受食物。托钵化缘的时候，如果有女居士供钵，供养鲜花，要先将钵盖上，让女居士将鲜花放在钵盖上，不要用手去接。如果居士到寺院供养，铺放供养布时，掌心向上，两只手抓住供养布的末端，大拇指和食指握住供养布，之后再接受供养。不应使用黄色的手帕或毛巾，那是对布施的极不尊重。如果这样谨慎仔细，维护了居士的信仰心，是对布施的尊重，对供养品的尊重。
เสขิยวัตร หมวดโภชนปฏิสังยุต ตอนที่ ๒ ข้อที่ ๒-๘
应学法之用餐礼仪
พระครูวินัยธรไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล
ข้อ ๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักแลดูแต่ในบาตรขณะรับบิณฑบาต
2.我接受食物时注视钵，应当学。
๑. มีสติ ไม่ลอกแลก ไม่สำรวม แสดงถึงความฟุ้งซ่านในใจ
2.1 有正念，没有左顾右盼，没有表现出心散乱；
๒. ขอทานต่างจากภิกษุ ขอทานแสดงความน่าสงสาร แต่ภิกษุไปด้วยอาการนิ่งสงบ อาการสำรวมแบบอริยะ
2.2 比丘不同于乞丐，乞丐是乞求他人的怜悯，但是比丘收摄身心，以清净之心托钵乞食。
๓. มีเรื่องตลกของคนญี่ปุ่น เห็นพระรับบิณฑบาตแล้วหัวเราะ ว่าคนให้ยังต้องไหว้คนรับ เป็นการมองแบบวัตถุนิยม เตือนสติพระให้เคารพในทาน ให้ธรรมะตอบแทนอาหาร ให้ธรรมทานซึ่งเหนือกว่าการให้ทั้งปวง
2.3 一个有趣的故事，日本人看到比丘接受供养，感到好笑：给予食物的人还要礼敬接受食物的人。这是从物质的角度去看，也是提醒比丘要尊重居士的布施。比丘以法布施回报居士供养的食物，法布施胜于一切施。
๔. สรุป ตรึกนึกถึงองค์พระดวงแก้วขณะบิณฑบาต
2.4 总结，在托钵化缘之时一直观想水晶球或佛像。
ข้อ ๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับแกงพอสมควรแก่บิณฑบาต
- 我要接受和米饭等量的菜，应当学。
๑. ป้องกันภิกษุแสดงความละโมบเห็นโยมให้แต่ข้าว บิณฑบาตข้ามไปรับโยมที่ใส่กับข้าว
3.1 防止比丘表现出贪心，看到居士只供养米饭，就绕过此居士去接受其他居士供养的菜；
๒. ไม่ตุนกับข้าวไว้เฉพาะตน โดยไม่แบ่งให้เพื่อน มีวิธีการโดยนำมารวมกันแล้วแบ่งกัน
3.2 不让比丘囤积食物，而不分享；解决的方法就是将托钵食物集中起来，一起享用；
๓. อนุโลมในกรณีเจ้าภาพเลี้ยงอาหารต่างประเทศ เช่น ขนมปัง เป็นต้น
3.3 允许居士供养外来食物，如面包；
๔. สรุป แบ่งปันกับข้าวกันฉัน และให้นึกถึงลูกศิษย์ ฝึกนิสัยแบ่งปันไม่แสดงอาการละโมบ
3.4 总结：照顾师弟，和大家一起分享食物；不贪心，养成分享的好习惯。
ข้อ ๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับบิณฑบาตเสมอขอบบาตร
- 我要接受食物（只）齐钵缘（内），应当学。
๑. ส่อความโลภ
4.1 防范贪婪；
๒. ทางป้องกัน หาภาชนะถ่ายบาตร
4.2 解决的方法：找餐具将食物倒出来；
๓. ฝึกพระภิกษุให้รู้ประมาณในการฉันภัตตาหาร
– ไม่ควรฉันอย่าฉัน ไม่สะอาด
– รสจัดเกินไป
– ฉันให้เป็นเวลา ฉันเพื่อมีชีวิตอยู่บำเพ็ญสมณกิจทางพระพุทธศาสนา
– ไม่เอ่ยปากขออาหารถูกปากราคาแพง
4.3 训练比丘在食物方面知量：
- 不该吃的，不要吃；
- 味道太重的不要吃；
- 按时吃饭，吃是为了修行，为了证入佛法；
- 不为了口腹之欲而求贵的食物；
๔. ในการประมาณการฉันอีก ๔-๕ คำ ถ้าจะอิ่มแล้วให้หยุด
4.4 知量而食，知道再吃4-5口饱了，就停下来。
ข้อ ๕. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักฉันบิณฑบาตโดยเคารพ
- 我要恭敬的用餐，应当学。
๑. อาหารจากบิณฑบาตถ้าไม่เป็นโทษต่อสุขภาพพยายามฉลองศรัทธาทุกอย่าง
5.1 居士供养的食物，如果对健康无害，应该每样都吃；
๒. รู้จักประมาณตักมาแล้วต้องฉันให้หมด ไม่เหลือทิ้ง
5.2 食知量，同时也将食物吃完，没有剩余；
๓. วิธีฝึกความเคารพในวงฉัน
– พระพรรษาน้อยตักอาหารแจก
– ให้พระพรรษามากตักกับข้าวก่อน
– สังเกตกับข้าวช้อนแรกที่ตักของแต่ละรูปคือของโปรด จัดสลับให้เหมาะสมถ้าอยู่ไกล
5.3 多人同桌用餐，训练尊重的方法：
- 戒腊低的僧人服务（盛饭、倒水）；
- 戒腊高的僧人先拿菜；
- 留意每位的第一勺菜，都是各自喜欢的；如果食物距离较远，可以变换食物的位置；
๔. ตักกับข้าวแล้วแต่งอาหารให้เป็นทรงกลมไม่กระจัดกระจาย เหมือนไก่เขี่ย
5.4 一边吃饭，一边将盘里的饭堆成圆塔形，不散乱；
๕. ฉันไปสังเกตไป คอยส่งน้ำ กระดาษ
5.5 一边吃，一边留意，服务师兄，递水、送纸；
๖. หันก้นช้อนเข้าหากลางวงเสมอ
5.6 始终将公勺转向桌子中心，便于其他人使用。
ข้อ ๖. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเมื่อฉันบิณฑบาต เราจักแลดูแต่ในบาตร
- 我用餐时注视钵，应当学。
๑. ป้องกันนิสัยริษยา
๒. ฝึกนิสัยสันโดษ ยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี ในสิ่งที่ตัวเองได้
๓. ยกเว้นดูเพื่อแบ่งปัน เช่น เรามีมาก แต่เขาไม่มี จึงแบ่งให้
6.1 防止嫉妒；
6.2 学会知足，知足常乐；
6.3 如果我们有很多食物，而同伴没有，可以看，为了将食物分享给同伴。
ข้อ ๗. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ขุดข้าวสุกให้แหว่ง
- 我要顺序（不挑东挑西）地用餐，应当学。
เวลาตักข้าว ไม่ขุดข้าวให้แหว่ง ควรค่อย ๆ ตะล่อมข้าวขอบ ๆ แต่งให้กลม ข้าวกองพูนกลมตลอดเวลา ไม่กระจัดกระจายเกลื่อนเป็นไก่เขี่ย
用餐的时候，一边吃，一边将饭团做成圆形，而没有像鸡吃食一样散乱。
ข้อ ๘. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักฉันแกงพอสมควรกับข้าวสุก
- 我吃和米饭同量的菜，应当学。
๑. ฝึกนิสัยไม่ให้กินกับเติบ
๒. สร้างนิสัยแบ่งปันให้กับข้าวเหลือถึงคนสุดท้ายในกรณีบุฟเฟ่ต์
๓. ถ้าฉันวง กับข้าวถูกปากอยู่ใกล้ตัว ต้องส่งให้เพื่อนฝั่งตรงข้ามบ้าง
8.1 养成吃菜也适量的习性；
8.2 如果是自助餐，要想到最后一位是否可以拿到菜；
8.3 如果是同桌吃饭，喜欢的菜也要送给对面的朋友享用。
เสขิยวัตรหมวดโภชนปฏิสังยุตตอนที่ ๓ ข้อที่ ๙-๒๓
พระครูวินัยธรไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล
ข้อ ๙. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ขยุ้มข้าวสุกแต่ยอดลงไป
- 我不（将钵内食物做成塔形而）从顶端揉捏食物来吃，应当学。
๑. ไม่ตักอาหารตรงกลางเป็นแบบขนมโดนัท
๒. ให้ตักเกลี่ยข้าวให้พูน ๆ สวยงาม
9.1不从中间挖食物，挖得像甜甜圈一样；
9.2 一边吃，一边把盘子里的米饭摊平，整理得漂亮；
ข้อ ๑๐. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่กลบแกงหรือกับข้าวด้วยข้าวสุก เพราะอยากจะได้มาก
- 我不用饭盖住菜或佐料，以求更多的（菜或佐料），应当学。
๑. รู้ว่าภูมิธรรม การฝึกตัวของเราก้าวหน้าแค่ไหน นิสัยเอาเปรียบเจ้าเล่ห์หายไปได้แค่ไหน ดูตรงนี้
10.1 想了解训练后，我们的德行提升到哪里了，狡猾自私的习性消除了吗，看下一条；
๒. มีอาหารพิเศษ น้ำปานะอร่อย อาหารอร่อยเป็นถ้วย ๆ เก็บถ้วยเยอะไว้กับตัว ส่งถ้วยน้อย ๆ ไปให้เพื่อน
10.2 有美味的食物、饮料，将好吃的、大碗的食物留给自己，量少的给朋友。
ข้อ ๑๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าถ้าเราไม่เจ็บไข้จักไม่ขอแกงหรือข้าวสุกเพื่อประโยชน์แก่ตนมาฉัน
- 无病时，我不要为了自己的需要（主动）要求菜或饭来吃，应当学。
๑. ฝึกให้พระภิกษุเป็นคนเลี้ยงง่าย ไม่เอ่ยปากขออะไร ยกเว้นอาพาธ
๒. แม้เขาปวารณาก็ต้องดูฐานะภารกิจและเวลาของเขา
11.1 训练比丘成为少量、知足的人，不会主动求什么，除非是生病；
11.2 即使居士愿意供养，也要看对方的经济能力和时机。
ข้อ ๑๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ดูบาตรของผู้อื่นด้วยคิดจะยกโทษ
- 我不心存不满而注意别人的钵，应当学。
๑. เมื่อฉันบิณฑบาตเราจักดูแต่ในบาตรของตัวเอง
12.1 用餐时，我们应只注意自己的钵；
๒. ไม่นำตัวเองไปเทียบกับคนอื่น ถ้าเราดีกว่า เหนือกว่า ต้องระมัดระวัง ต้องไม่ดูถูกคน
ถ้าจะเทียบให้เทียบกับตัวเอง เพื่อป้องกันนิสัยอิจฉาริษยา
12.2 不与他人做比较；如果比他人强，更要小心，不要小看他人。如果要比较，就和过去的自己比较，避免产生嫉妒的心理。
๓. คำว่ายกโทษในที่นี้ ไม่ใช่ให้อภัย แต่คือการจับผิดขึ้นมาวิจารณ์ ทำให้มีความรุ่มร้อน กระวนกระวายใจ
12.3 “心存不满”，这里是指发现不平均而批评，从而引起急躁、焦虑。
ข้อ ๑๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่นัก
- 不做过大的饭团，应当学。
๑. ป้องกันนิสัยมูมมาม ทำอะไรไม่รู้จักประมาณ ทำงานหยาบได้ แต่ทำงานประณีตละเอียดไม่ได้
13.1 防止养成狼吞虎咽、不知量的习性；可以做粗重的活，但不能做细致的活；
๒. โรคทางเดินอาหารจะถามหาเพราะเคี้ยวย่ำ ๆ ลำไส้ทำงานหนัก เพราะอาหารหยาบ
13.2 容易患消化道方面的疾病，因为只是随便咀嚼，食物没有充分消化，肠胃的负担很重；
๓. ข้าวคำใหญ่ ปากก็ใหญ่ไปด้วย เป็นแบบฮิปโปหรือจระเข้ ไม่งาม
13.3 饭团大，口也要张得大，如同河马或鳄鱼一样，不庄严。
ข้อ ๑๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักทำคำข้าวให้กลมกล่อม
- 要做圆的饭团，应当学。
๑. ข้าวกลมกล่อมพอดีคำ
14.1 饭团做得大小刚刚好；
๒. ถ้ามีน้ำแกงให้ใช้ส้อมกวาดก้นช้อน เพื่อไม่ให้หกเรี่ยราดระหว่างใส่ปาก
14.2 如果有汤汁，用叉子刮一下饭勺的底部，在将食物送到嘴里时，就不会有汤汁掉落下来；
๓. ฝึกนิสัยเป็นคนทำอะไรระมัดระวัง ประณีต
14.2 训练细腻、谨慎的习性。
ข้อ ๑๕. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อคำข้าวยังไม่ถึงปาก เราจักไม่อ้าปากไว้ท่า
- 不张口待食，应当学。
๑. นึกถึงเด็กเวลาพ่อแม่ป้อนข้าว อ้าปากรอ หรือเหมือนลูกนก พ่อนกแม่นกป้อนเหยื่ออ้าปากรอ
15.1 这就如同父母给小孩子喂食物时，小孩子张口等；或者是大鸟给小鸟喂食，小鸟张开嘴巴，等待食物。
ข้อ ๑๖. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อฉันอยู่ เราจักไม่เอานิ้วมือสอดเข้าปาก
- 用餐时，不将手塞入口中，应当学。
๑. เศษอาหารแข็ง ๆ ติดเหงือก ติดฟัน เอานิ้วเข้าไปแคะดูไม่งาม
16.1 有食物残渣粘在牙龈、或者牙齿上，用手指去抠，不庄严；
ข้อ ๑๗. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อข้าวอยู่ในปาก เราจักไม่พูด
- 不口含饭团说话，应当学。
๑. กินไปคุยไป อาหารไม่ละเอียด
17.1 一边用餐，一边聊天，食物没有被充分咀嚼；
๒. เห็นอาหารในปากขณะคุยมันไม่งาม หมดความเป็นพระ
17.2 边吃边聊，可能看到嘴里的食物，有失僧人的庄严；
๓. เศษอาหารกระเด็นออกมาลงจานข้าวส่วนกลาง
17.3 食物的碎末可能飞溅到食物上；
๔. เสียงพูดก็ไม่ชัด
17.4 话也说得不清楚；
๕. เพื่อนที่นั่งด้วยกันต้องนั่งรอ ฉันข้าวไปคุยไป มัวแต่โม้
17.5 一起用餐的朋友只好坐着等，因为只顾着吹牛。
ข้อ ๑๘. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่โยนคำข้าวเข้าปาก
- 不用投掷的方式送食入口，应当学。
๑. อาหาร เม็ดถั่ว โยนขึ้นไปแล้วอ้าปากไล่งับ ไม่เหมาะสมกับสมณสารูป
18.1 坚果类的食物，以投掷的方式，张嘴入口，不应该是出家人的行为。
ข้อ ๑๙. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันกัดคำข้าว
- 不咬断饭团来吃，应当学。
๑. อาหารชิ้นใหญ่ รูปทรงยาว เช่น กล้วย ไส้กรอกต้องตัดให้พอดีคำ ใช้ซ่อมตัดแล้วจิ้มฉัน พอดีปาก ไม่งับ กัดแบบลิงกินกล้วย บะหมี่ ก๋วยเตี๋ยว ไม่งับกัด ให้ตัดสั้น ๆ แล้วตักฉัน
19.1 对于比较大，或是长的食物，如香蕉、香肠，必须先切成小块，如用叉子、勺子切好后再吃。如果切得大小合适，就不用咬断。不要如同猴子吃香蕉、面条一样咬，而是应该切得小小的，再吃。
ข้อ ๒๐. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย
- 不大口吃东西，应当学。
๑. เวลาลิงแย่งอาหารกัน มันจะจับยัดใส่ปากอมไว้จนแก้มตุ่ย แล้ววิ่งหนีไปไกล ๆ แล้วค่อย ๆ คายออกมาทยอยกิน
20.1 当猴子争抢食物时，先将食物塞进嘴巴里，直到脸颊鼓起来，然后跑远了，再吐出来，慢慢的吃；
๒. ศัพท์ในการบริโภคอาหารมีหลายระดับ
20.2 “用餐”的词语也分为不同的层次：
พระ ฉัน
出家人 过堂
กษัตริย์ เสวย
帝王 进膳
คนที่ได้รับการฝึก รับประทาน
训练有素的人 用餐
ชาวบ้าน กิน
普通人 吃饭
ลิงที่ยัด ๆ อาหารจนแก้มตุ่ย ไม่ได้เรียกว่ารับประทานอาหาร
如同猴子一样将食物塞进嘴里，不能称之为用餐。
๓. ระวังพวกอาหารชิ้นโต ให้ตัดให้พอดี พวกเงาะลูกโต ๆ ไม่อมไว้ที่กระพุ้งแก้ม
20.3 留意大块的食物，切成小块再吃；如红毛丹，不应直接一口吞下。
ข้อ ๒๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันพลางสะบัดมือพลาง
- 用餐时不甩手，应当学。
๑. ในกรณีที่ใช้มือหยิบข้าวเหนียว แกะส้ม หรือเศษอาหารติดมือให้ใช้กระดาษ ผ้าเช็ดมือ
21.1 如果手上粘了糯米、食物残渣，用纸巾、或是手帕擦；
๒. กรณีใช้ช้อนส้อม อาหารติดช้อนส้อม อย่าเคาะ ใช้น้ำแกงจืดราดแล้วค่อย ๆ เขี่ยเบา ๆ
21.2 如果食物残渣粘在餐具上，切勿敲打餐具，过一下汤水，再慢慢的清理；
๓. เมื่อเริ่มฉันควรตักน้ำแกงจืดราดขอบจานโดยรอบ ให้ข้าวไม่ติดก้นจาน ไม่ติดช้อน
21.3 开始用餐时，应该先将汤汁浇在盘子中饭的边缘，使饭粒不会粘在盘子和勺子上；
๔. เอาน้ำแกงจืดราดช้อนส้อมให้เปียก ตักข้าวก็จะไม่ติดช้อนส้อม
21.4 用汤汁将餐具淋湿，米饭就不会粘在餐具上；
๕. บางกรณีอาหารติดช้อนส้อม ใช้ลิ้นเลีย ไม่งาม เหมือนเด็กเลียไอศกรีม ไม่ควรทำ
21.5 如果米饭粘在餐具上，不能用舌头去舔，不庄重，如同小孩舔冰淇淋一样，不应该如此。
ข้อ ๒๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าวให้ตกลงในบาตรหรือในที่นั้น ๆ
- 用餐时不散落饭粒，应当学。
๑. ถ้าตักข้าวจนล้นช้อน ไม่แต่งให้กลมกล่อม ยกขึ้นก็ไม่ระวัง ข้าวก็ร่วงกราวลงพื้น
ศรัทธาญาติโยมเลยตกไปพร้อมเมล็ดข้าว
22.1 如果勺子里的饭太多，也没有整理好，举起勺子时也没有在意，米饭掉到地上；居士的信仰心也随之掉落了。
ข้อ ๒๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันแลบลิ้น
- 用餐时不吐舌，应当学。
๑. ไม่แลบลิ้นออกมารองคำข้าว เหมือนกบแลบลิ้นกินแมลงวัน
23.1 不要伸出舌头来等食物，如同青蛙用长舌头吃苍蝇；
๒. ไม่แลบลิ้นเลียปาก ให้ใช้กระดาษ หรือผ้าเช็ดปากแทน
23.2 不用伸出舌头来舔嘴唇，而是用纸巾、手帕擦嘴。