เสขิยวัตร โภชนปฏิสังยุต (Th Ch)

0
19

เสขิยวัตร  หมวดโภชนปฏิสังยุต  ตอนที่  ๑

应学法之用餐礼仪

พระครูวินัยธรไพบูลย์  ธมฺมวิปุโล

เสขิยวัตร คือ มารยาทอันงดงามของพระภิกษุ เรื่องมารยาทนี้ มีประโยชน์อยู่  ๒ ข้อ

应学法是关于比丘稳重得体的行为举止,此礼仪有两个益处:

๑. ปกปิดความไม่งามของตัวเอง เพราะว่าสิ่งใด ๆ ก็ตามที่เป็นธาตุหยาบที่ออกจากร่างกายของเรา จะเป็นของแข็ง ของเหลว หรือ ก๊าซ  ออกทางทวารทุกทวาร ตั้งแต่ตาของเรา หู จมูก ปาก  ทวารหนัก ทวารเบา หรือผิวหนัง ทั้งของแข็ง  ของเหลว ก๊าซ ออกมาแล้ว ไม่มีอะไรงาม น่ารังเกียจทั้งนั้น มารยาทนั้นมีหน้าที่ปกปิดความไม่งามเหล่านี้

一、遮蔽我们身体肮脏的一面。因为从我们身体排出的各种物质,如从眼睛、耳朵、鼻子、嘴巴、肛门、皮肤所排出的各种固态、液态、气态的废弃物,都是让人厌恶的。得体的礼仪就能遮蔽肮脏的这一面。

๒. มารยาทนั้นเป็นเหมือนลมในยาง ป้องกันการกระทบกระทั่งในการอยู่ร่วมกันของคนหมู่มาก

และการฝึกมารยาทเหล่านี้ เสขิยวัตรเหล่านี้ เนื่องจากว่าเป็นของใกล้ตัว มันเป็นเรื่องที่เราต้องใช้ทุกวัน การนุ่งห่ม การแต่งกายใช้ทุกวัน การขบฉันภัตตาหารใช้ทุกวัน การแสดงธรรมใช้เป็นประจำ การขับถ่ายใช้เป็นประจำ เนื่องจากเราใช้เป็นประจำ ถ้าเราฝึกอยู่เป็นประจำ นั้นก็คือ นิสัยของเราจะถูกขัดเกลาจากความหยาบ ความกระด้าง เป็นความละเอียด ความประณีต ซึ่งสิ่งที่ติดตัวเราไปได้มี ๒ อย่าง สิ่งที่ดีอย่างแรก ก็คือ บุญกุศลที่เราทำ อย่างที่ ๒ คือ นิสัยที่ดี ดังนั้น ถ้าตั้งใจฝึกมารยาทตามเสขิยวัตรแล้ว เราก็จะได้นิสัยดีๆ ติดตัวข้ามชาติไปเลย อันนี้เป็นอานิสงส์ได้นิสัยดี ๆ ติดตัวข้ามชาติไป เป็นนิสัยที่ประณีต ที่ละเอียด ที่มีสติไม่หยาบ ไม่กระด้าง ประการต่อมา ก็คือ คนที่ไม่เลื่อมใสเห็นแล้วก็เลื่อมใส ประการต่อมาคนที่เลื่อมใสแล้วก็รักษาศรัทธาให้มั่นคงยิ่งขึ้น ได้ชื่อว่าเราได้เปิดหนทางสวรรค์ หนทางนิพพานให้กับเขา และประการที่สำคัญสุดท้าย ก็คือ ตัวเองก็ชื่นใจว่าวันเวลาที่ผ่านไป ไม่ผ่านไปเปล่า ผ่านไปพร้อมกับนิสัยดีที่เราปลูกขึ้นมา โดยอาศัยเสขิยวัตรและพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โภชนปฏิสังยุต ว่าด้วยเรื่องการรับบิณฑบาต การขบฉัน และการดูแลความสะอาดของอุปกรณ์บริโภค ว่าด้วยหมวดรับประทานอาหารหรือหมวดโภชนปฏิสังยุตนี้ มีทั้งหมดมี ๓๐ ข้อ ดังนี้

二、礼仪就如同轮胎中的气体一样,预防团体生活中的碰撞摩擦。因为这些礼仪、应学法就是我们生活的一部分,每天都会遇到的,如着装礼仪、用餐礼仪、开示佛法、大小便。因为我们常常做,如果我们也如法练习,结果就是:我们的习性,就会从粗鲁、粗犷,变得细腻、得体。我们往生之后,可以带走的有两样:首先是我们所修的功德;第二就是好的习性。因此,当我们如法的训练自己的行为举止,好的习性,如稳重、得体、细腻的习性就会随着我们到未来世。接下来就是,让那些没有信仰心的人因此而升起信仰,具足信仰的人更加坚定。可以说是,帮助他们进入了通往天界的道路,通往涅槃的道路。还有一点,也是最重要的:随着时间的流逝,我们没有白白浪费生命;我们按照佛陀的法与律,如应学法中关于托钵、用餐、清洁用具等等来训练自己,养成好的习性。应学法中关于用餐礼仪,或是用斋礼仪共有三十条:

 

ข้อ ๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับบิณฑบาตด้วยความเคารพ

เวลาพระภิกษุไปรับบิณฑบาตอย่ามองแต่ว่ารับบาตรไปบิณฑบาต แม้เป็นโรงทาน ไปฉันมีถาดหลุม มีจานรับอาหาร ก็ชื่อว่ารับบิณฑบาตเหมือนกัน บิณฑบาตแปลว่า ข้าวที่ตกลงมา ภิกษุพึงให้ความเคารพในบิณฑบาตนั้น

ความเคารพในที่นี้ แบ่งออกเป็น ๒ ประเด็น ประเด็นแรก ก็คือ เคารพในผู้ให้ทาน คือ รับด้วยอาการเคารพ ประการที่ ๒ ก็คือ เคารพในของที่เขาเอามาทำทาน คือ ไม่แสดงอาการรังเกียจในของที่ถวายทาน แม้ไม่ประณีต ก็ไม่แสดงท่าทีหรือทำความรู้สึกให้ผู้ถวายทานรู้สึกว่ารับอาหารของเขาไปแล้วจะไม่ฉันหรือนำไปเททิ้ง ต้องไม่เกิดอาการเหล่านั้น  นี้เป็นการให้ความเคารพในทาน ในของที่เขาให้มา  ผู้ที่ให้ทานมาแต่ละท่าน ท่านมีศรัทธากับเรา ทำอย่างไรจะตอบแทนให้คุ้มกับค่าอาหาร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสสอนว่า ข้อแรกภิกษุพึงรับบิณฑบาตด้วยความเคารพ เวลาเรารับบิณฑบาต ถ้ามีโยมผู้หญิงเขามาใส่บาตร โดยเฉพาะเวลาวางดอกไม้ ให้ปิดฝาบาตร แล้ววางบนฝาบาตร อย่ารับจากมือเหมือนอุบาสก ถ้าเขามาถวายของตอนอยู่ที่วัด เวลาปูผ้ารับประเคน ให้ปูทั้ง ๒ มือ ปลายมือของเราจับผ้า หงายมือขึ้นทั้ง ๒ มือ เอานิ้วโป้งบีบผ้าไว้ แล้วก็รับไทยธรรมนั้น แล้วก็ไม่ควรใช้ผ้าเช็ดหน้า หรือผ้าขนหนู นั้นคือการแสดงความไม่เคารพในทานอย่างยิ่ง ถ้าระมัดระวังแบบนี้ ก็เป็นการรักษาศรัทธาของญาติโยม ให้ความเคารพในทาน ให้ความเคารพในของที่ญาติโยมนำมาทำทาน

  1. 我要恭敬接受食物,应当学。

比丘接受食物,不仅仅只是外出化缘,即使在斋堂,居士准好的食物,也是受施。化缘的意思是,饭团落下来。比丘应该恭敬的接受食物。

这里的“恭敬”有两层含义:第一次含义是,对于供养者的尊重,即恭敬的接受食物;第二层含义是,对于供养品德的尊重;即使供养品不够精致,也不表露出不屑,没有让供养者觉得比丘不会吃这些食物,或者会丢掉。一定不能有这些动作,这是对布施的尊重。每一位供养者,都有着对佛教的信仰,怎么做才能让他们获得最大的利益。佛陀曾开示,第一步,比丘要恭敬的接受食物。托钵化缘的时候,如果有女居士供钵,供养鲜花,要先将钵盖上,让女居士将鲜花放在钵盖上,不要用手去接。如果居士到寺院供养,铺放供养布时,掌心向上,两只手抓住供养布的末端,大拇指和食指握住供养布,之后再接受供养。不应使用黄色的手帕或毛巾,那是对布施的极不尊重。如果这样谨慎仔细,维护了居士的信仰心,是对布施的尊重,对供养品的尊重。

 

เสขิยวัตร หมวดโภชนปฏิสังยุต ตอนที่ ๒ ข้อที่ ๒-๘

应学法之用餐礼仪

พระครูวินัยธรไพบูลย์  ธมฺมวิปุโล

ข้อ ๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักแลดูแต่ในบาตรขณะรับบิณฑบาต

2.我接受食物时注视钵,应当学。

๑. มีสติ ไม่ลอกแลก ไม่สำรวม แสดงถึงความฟุ้งซ่านในใจ

2.1 有正念,没有左顾右盼,没有表现出心散乱;

๒. ขอทานต่างจากภิกษุ ขอทานแสดงความน่าสงสาร แต่ภิกษุไปด้วยอาการนิ่งสงบ อาการสำรวมแบบอริยะ

2.2 比丘不同于乞丐,乞丐是乞求他人的怜悯,但是比丘收摄身心,以清净之心托钵乞食。

๓. มีเรื่องตลกของคนญี่ปุ่น เห็นพระรับบิณฑบาตแล้วหัวเราะ ว่าคนให้ยังต้องไหว้คนรับ เป็นการมองแบบวัตถุนิยม เตือนสติพระให้เคารพในทาน ให้ธรรมะตอบแทนอาหาร ให้ธรรมทานซึ่งเหนือกว่าการให้ทั้งปวง

2.3 一个有趣的故事,日本人看到比丘接受供养,感到好笑:给予食物的人还要礼敬接受食物的人。这是从物质的角度去看,也是提醒比丘要尊重居士的布施。比丘以法布施回报居士供养的食物,法布施胜于一切施。

๔. สรุป ตรึกนึกถึงองค์พระดวงแก้วขณะบิณฑบาต

2.4 总结,在托钵化缘之时一直观想水晶球或佛像。

ข้อ ๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับแกงพอสมควรแก่บิณฑบาต

  1. 我要接受和米饭等量的菜,应当学。

๑. ป้องกันภิกษุแสดงความละโมบเห็นโยมให้แต่ข้าว บิณฑบาตข้ามไปรับโยมที่ใส่กับข้าว

3.1 防止比丘表现出贪心,看到居士只供养米饭,就绕过此居士去接受其他居士供养的菜;

๒. ไม่ตุนกับข้าวไว้เฉพาะตน โดยไม่แบ่งให้เพื่อน มีวิธีการโดยนำมารวมกันแล้วแบ่งกัน

3.2 不让比丘囤积食物,而不分享;解决的方法就是将托钵食物集中起来,一起享用;

๓. อนุโลมในกรณีเจ้าภาพเลี้ยงอาหารต่างประเทศ เช่น ขนมปัง เป็นต้น

3.3 允许居士供养外来食物,如面包;

๔. สรุป แบ่งปันกับข้าวกันฉัน และให้นึกถึงลูกศิษย์   ฝึกนิสัยแบ่งปันไม่แสดงอาการละโมบ

3.4 总结:照顾师弟,和大家一起分享食物;不贪心,养成分享的好习惯。

ข้อ ๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักรับบิณฑบาตเสมอขอบบาตร

  1. 我要接受食物(只)齐钵缘(内),应当学。

๑. ส่อความโลภ

4.1 防范贪婪;

๒. ทางป้องกัน หาภาชนะถ่ายบาตร

4.2 解决的方法:找餐具将食物倒出来;

๓. ฝึกพระภิกษุให้รู้ประมาณในการฉันภัตตาหาร

– ไม่ควรฉันอย่าฉัน ไม่สะอาด

– รสจัดเกินไป

– ฉันให้เป็นเวลา ฉันเพื่อมีชีวิตอยู่บำเพ็ญสมณกิจทางพระพุทธศาสนา

– ไม่เอ่ยปากขออาหารถูกปากราคาแพง

4.3 训练比丘在食物方面知量:

  • 不该吃的,不要吃;
  • 味道太重的不要吃;
  • 按时吃饭,吃是为了修行,为了证入佛法;
  • 不为了口腹之欲而求贵的食物;

๔. ในการประมาณการฉันอีก ๔-๕ คำ ถ้าจะอิ่มแล้วให้หยุด

4.4 知量而食,知道再吃4-5口饱了,就停下来。

ข้อ ๕. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักฉันบิณฑบาตโดยเคารพ

  1. 我要恭敬的用餐,应当学。

๑. อาหารจากบิณฑบาตถ้าไม่เป็นโทษต่อสุขภาพพยายามฉลองศรัทธาทุกอย่าง

5.1 居士供养的食物,如果对健康无害,应该每样都吃;

๒. รู้จักประมาณตักมาแล้วต้องฉันให้หมด ไม่เหลือทิ้ง

5.2 食知量,同时也将食物吃完,没有剩余;

๓. วิธีฝึกความเคารพในวงฉัน

– พระพรรษาน้อยตักอาหารแจก

– ให้พระพรรษามากตักกับข้าวก่อน

– สังเกตกับข้าวช้อนแรกที่ตักของแต่ละรูปคือของโปรด จัดสลับให้เหมาะสมถ้าอยู่ไกล

5.3 多人同桌用餐,训练尊重的方法:

  • 戒腊低的僧人服务(盛饭、倒水);
  • 戒腊高的僧人先拿菜;
  • 留意每位的第一勺菜,都是各自喜欢的;如果食物距离较远,可以变换食物的位置;

๔. ตักกับข้าวแล้วแต่งอาหารให้เป็นทรงกลมไม่กระจัดกระจาย เหมือนไก่เขี่ย

5.4 一边吃饭,一边将盘里的饭堆成圆塔形,不散乱;

๕.  ฉันไปสังเกตไป คอยส่งน้ำ กระดาษ

5.5 一边吃,一边留意,服务师兄,递水、送纸;

๖. หันก้นช้อนเข้าหากลางวงเสมอ

5.6 始终将公勺转向桌子中心,便于其他人使用。

ข้อ ๖. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเมื่อฉันบิณฑบาต เราจักแลดูแต่ในบาตร

  1. 我用餐时注视钵,应当学。

๑. ป้องกันนิสัยริษยา

๒. ฝึกนิสัยสันโดษ ยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี ในสิ่งที่ตัวเองได้

๓. ยกเว้นดูเพื่อแบ่งปัน เช่น เรามีมาก แต่เขาไม่มี จึงแบ่งให้

6.1 防止嫉妒;

6.2 学会知足,知足常乐;

6.3 如果我们有很多食物,而同伴没有,可以看,为了将食物分享给同伴。

ข้อ ๗. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ขุดข้าวสุกให้แหว่ง

  1. 我要顺序(不挑东挑西)地用餐,应当学。

เวลาตักข้าว ไม่ขุดข้าวให้แหว่ง ควรค่อย ๆ ตะล่อมข้าวขอบ ๆ แต่งให้กลม ข้าวกองพูนกลมตลอดเวลา ไม่กระจัดกระจายเกลื่อนเป็นไก่เขี่ย

用餐的时候,一边吃,一边将饭团做成圆形,而没有像鸡吃食一样散乱。

ข้อ ๘. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักฉันแกงพอสมควรกับข้าวสุก

  1. 我吃和米饭同量的菜,应当学。

๑. ฝึกนิสัยไม่ให้กินกับเติบ

๒. สร้างนิสัยแบ่งปันให้กับข้าวเหลือถึงคนสุดท้ายในกรณีบุฟเฟ่ต์

๓. ถ้าฉันวง กับข้าวถูกปากอยู่ใกล้ตัว ต้องส่งให้เพื่อนฝั่งตรงข้ามบ้าง

8.1 养成吃菜也适量的习性;

8.2 如果是自助餐,要想到最后一位是否可以拿到菜;

8.3 如果是同桌吃饭,喜欢的菜也要送给对面的朋友享用。

 

เสขิยวัตรหมวดโภชนปฏิสังยุตตอนที่ ๓ ข้อที่ ๙-๒๓

พระครูวินัยธรไพบูลย์  ธมฺมวิปุโล

ข้อ ๙. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ขยุ้มข้าวสุกแต่ยอดลงไป

  1. 我不(将钵内食物做成塔形而)从顶端揉捏食物来吃,应当学。

๑. ไม่ตักอาหารตรงกลางเป็นแบบขนมโดนัท

๒.  ให้ตักเกลี่ยข้าวให้พูน ๆ สวยงาม

9.1不从中间挖食物,挖得像甜甜圈一样;

9.2 一边吃,一边把盘子里的米饭摊平,整理得漂亮;

ข้อ ๑๐. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่กลบแกงหรือกับข้าวด้วยข้าวสุก เพราะอยากจะได้มาก

  1. 我不用饭盖住菜或佐料,以求更多的(菜或佐料),应当学。

๑. รู้ว่าภูมิธรรม การฝึกตัวของเราก้าวหน้าแค่ไหน นิสัยเอาเปรียบเจ้าเล่ห์หายไปได้แค่ไหน ดูตรงนี้

10.1 想了解训练后,我们的德行提升到哪里了,狡猾自私的习性消除了吗,看下一条;

๒. มีอาหารพิเศษ น้ำปานะอร่อย อาหารอร่อยเป็นถ้วย ๆ เก็บถ้วยเยอะไว้กับตัว ส่งถ้วยน้อย ๆ ไปให้เพื่อน

10.2 有美味的食物、饮料,将好吃的、大碗的食物留给自己,量少的给朋友。

ข้อ ๑๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าถ้าเราไม่เจ็บไข้จักไม่ขอแกงหรือข้าวสุกเพื่อประโยชน์แก่ตนมาฉัน

  1. 无病时,我不要为了自己的需要(主动)要求菜或饭来吃,应当学。

๑. ฝึกให้พระภิกษุเป็นคนเลี้ยงง่าย ไม่เอ่ยปากขออะไร ยกเว้นอาพาธ

๒. แม้เขาปวารณาก็ต้องดูฐานะภารกิจและเวลาของเขา

11.1 训练比丘成为少量、知足的人,不会主动求什么,除非是生病;

11.2 即使居士愿意供养,也要看对方的经济能力和时机。

ข้อ ๑๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ดูบาตรของผู้อื่นด้วยคิดจะยกโทษ

  1. 我不心存不满而注意别人的钵,应当学。

๑. เมื่อฉันบิณฑบาตเราจักดูแต่ในบาตรของตัวเอง

12.1 用餐时,我们应只注意自己的钵;

๒. ไม่นำตัวเองไปเทียบกับคนอื่น ถ้าเราดีกว่า เหนือกว่า ต้องระมัดระวัง ต้องไม่ดูถูกคน

ถ้าจะเทียบให้เทียบกับตัวเอง เพื่อป้องกันนิสัยอิจฉาริษยา

12.2 不与他人做比较;如果比他人强,更要小心,不要小看他人。如果要比较,就和过去的自己比较,避免产生嫉妒的心理。

๓. คำว่ายกโทษในที่นี้ ไม่ใช่ให้อภัย แต่คือการจับผิดขึ้นมาวิจารณ์ ทำให้มีความรุ่มร้อน กระวนกระวายใจ

12.3 “心存不满”,这里是指发现不平均而批评,从而引起急躁、焦虑。

ข้อ ๑๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่นัก

  1. 不做过大的饭团,应当学。

๑. ป้องกันนิสัยมูมมาม ทำอะไรไม่รู้จักประมาณ ทำงานหยาบได้ แต่ทำงานประณีตละเอียดไม่ได้

13.1 防止养成狼吞虎咽、不知量的习性;可以做粗重的活,但不能做细致的活;

๒. โรคทางเดินอาหารจะถามหาเพราะเคี้ยวย่ำ ๆ ลำไส้ทำงานหนัก เพราะอาหารหยาบ

13.2 容易患消化道方面的疾病,因为只是随便咀嚼,食物没有充分消化,肠胃的负担很重;

๓. ข้าวคำใหญ่ ปากก็ใหญ่ไปด้วย เป็นแบบฮิปโปหรือจระเข้ ไม่งาม

13.3 饭团大,口也要张得大,如同河马或鳄鱼一样,不庄严。

ข้อ ๑๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักทำคำข้าวให้กลมกล่อม

  1. 要做圆的饭团,应当学。

๑. ข้าวกลมกล่อมพอดีคำ

14.1 饭团做得大小刚刚好;

๒. ถ้ามีน้ำแกงให้ใช้ส้อมกวาดก้นช้อน เพื่อไม่ให้หกเรี่ยราดระหว่างใส่ปาก

14.2 如果有汤汁,用叉子刮一下饭勺的底部,在将食物送到嘴里时,就不会有汤汁掉落下来;

๓. ฝึกนิสัยเป็นคนทำอะไรระมัดระวัง ประณีต

14.2 训练细腻、谨慎的习性。

ข้อ ๑๕. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อคำข้าวยังไม่ถึงปาก เราจักไม่อ้าปากไว้ท่า

  1. 不张口待食,应当学。

๑. นึกถึงเด็กเวลาพ่อแม่ป้อนข้าว อ้าปากรอ หรือเหมือนลูกนก พ่อนกแม่นกป้อนเหยื่ออ้าปากรอ

15.1 这就如同父母给小孩子喂食物时,小孩子张口等;或者是大鸟给小鸟喂食,小鸟张开嘴巴,等待食物。

ข้อ ๑๖. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อฉันอยู่ เราจักไม่เอานิ้วมือสอดเข้าปาก

  1. 用餐时,不将手塞入口中,应当学。

๑. เศษอาหารแข็ง ๆ ติดเหงือก ติดฟัน เอานิ้วเข้าไปแคะดูไม่งาม

16.1 有食物残渣粘在牙龈、或者牙齿上,用手指去抠,不庄严;

ข้อ ๑๗. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อข้าวอยู่ในปาก เราจักไม่พูด

  1. 不口含饭团说话,应当学。

๑. กินไปคุยไป อาหารไม่ละเอียด

17.1 一边用餐,一边聊天,食物没有被充分咀嚼;

๒. เห็นอาหารในปากขณะคุยมันไม่งาม หมดความเป็นพระ

17.2 边吃边聊,可能看到嘴里的食物,有失僧人的庄严;

๓. เศษอาหารกระเด็นออกมาลงจานข้าวส่วนกลาง

17.3 食物的碎末可能飞溅到食物上;

๔. เสียงพูดก็ไม่ชัด

17.4 话也说得不清楚;

๕. เพื่อนที่นั่งด้วยกันต้องนั่งรอ ฉันข้าวไปคุยไป มัวแต่โม้

17.5 一起用餐的朋友只好坐着等,因为只顾着吹牛。

ข้อ ๑๘. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่โยนคำข้าวเข้าปาก

  1. 不用投掷的方式送食入口,应当学。

๑. อาหาร เม็ดถั่ว โยนขึ้นไปแล้วอ้าปากไล่งับ ไม่เหมาะสมกับสมณสารูป

18.1 坚果类的食物,以投掷的方式,张嘴入口,不应该是出家人的行为。

ข้อ ๑๙. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันกัดคำข้าว

  1. 不咬断饭团来吃,应当学。

๑. อาหารชิ้นใหญ่ รูปทรงยาว เช่น กล้วย ไส้กรอกต้องตัดให้พอดีคำ ใช้ซ่อมตัดแล้วจิ้มฉัน พอดีปาก ไม่งับ กัดแบบลิงกินกล้วย บะหมี่ ก๋วยเตี๋ยว ไม่งับกัด ให้ตัดสั้น ๆ แล้วตักฉัน

19.1 对于比较大,或是长的食物,如香蕉、香肠,必须先切成小块,如用叉子、勺子切好后再吃。如果切得大小合适,就不用咬断。不要如同猴子吃香蕉、面条一样咬,而是应该切得小小的,再吃。

ข้อ ๒๐. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย

  1. 不大口吃东西,应当学。

๑. เวลาลิงแย่งอาหารกัน มันจะจับยัดใส่ปากอมไว้จนแก้มตุ่ย แล้ววิ่งหนีไปไกล ๆ แล้วค่อย ๆ คายออกมาทยอยกิน

20.1 当猴子争抢食物时,先将食物塞进嘴巴里,直到脸颊鼓起来,然后跑远了,再吐出来,慢慢的吃;

๒. ศัพท์ในการบริโภคอาหารมีหลายระดับ

20.2 “用餐”的词语也分为不同的层次:

พระ                         ฉัน

出家人                 过堂

กษัตริย์                     เสวย

帝王                     进膳

คนที่ได้รับการฝึก         รับประทาน

训练有素的人 用餐

ชาวบ้าน                    กิน

普通人                 吃饭

ลิงที่ยัด ๆ อาหารจนแก้มตุ่ย ไม่ได้เรียกว่ารับประทานอาหาร

如同猴子一样将食物塞进嘴里,不能称之为用餐。

๓. ระวังพวกอาหารชิ้นโต ให้ตัดให้พอดี พวกเงาะลูกโต ๆ ไม่อมไว้ที่กระพุ้งแก้ม

20.3 留意大块的食物,切成小块再吃;如红毛丹,不应直接一口吞下。

ข้อ ๒๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันพลางสะบัดมือพลาง

  1. 用餐时不甩手,应当学。

๑. ในกรณีที่ใช้มือหยิบข้าวเหนียว แกะส้ม หรือเศษอาหารติดมือให้ใช้กระดาษ ผ้าเช็ดมือ

21.1 如果手上粘了糯米、食物残渣,用纸巾、或是手帕擦;

๒. กรณีใช้ช้อนส้อม อาหารติดช้อนส้อม อย่าเคาะ ใช้น้ำแกงจืดราดแล้วค่อย ๆ เขี่ยเบา ๆ

21.2 如果食物残渣粘在餐具上,切勿敲打餐具,过一下汤水,再慢慢的清理;

๓.  เมื่อเริ่มฉันควรตักน้ำแกงจืดราดขอบจานโดยรอบ ให้ข้าวไม่ติดก้นจาน ไม่ติดช้อน

21.3 开始用餐时,应该先将汤汁浇在盘子中饭的边缘,使饭粒不会粘在盘子和勺子上;

๔. เอาน้ำแกงจืดราดช้อนส้อมให้เปียก ตักข้าวก็จะไม่ติดช้อนส้อม

21.4 用汤汁将餐具淋湿,米饭就不会粘在餐具上;

๕. บางกรณีอาหารติดช้อนส้อม ใช้ลิ้นเลีย ไม่งาม เหมือนเด็กเลียไอศกรีม ไม่ควรทำ

21.5 如果米饭粘在餐具上,不能用舌头去舔,不庄重,如同小孩舔冰淇淋一样,不应该如此。

ข้อ ๒๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าวให้ตกลงในบาตรหรือในที่นั้น ๆ

  1. 用餐时不散落饭粒,应当学。

๑. ถ้าตักข้าวจนล้นช้อน ไม่แต่งให้กลมกล่อม ยกขึ้นก็ไม่ระวัง ข้าวก็ร่วงกราวลงพื้น

ศรัทธาญาติโยมเลยตกไปพร้อมเมล็ดข้าว

22.1 如果勺子里的饭太多,也没有整理好,举起勺子时也没有在意,米饭掉到地上;居士的信仰心也随之掉落了。

ข้อ ๒๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่าเราจักไม่ฉันแลบลิ้น

  1. 用餐时不吐舌,应当学。

๑. ไม่แลบลิ้นออกมารองคำข้าว เหมือนกบแลบลิ้นกินแมลงวัน

23.1 不要伸出舌头来等食物,如同青蛙用长舌头吃苍蝇;

๒. ไม่แลบลิ้นเลียปาก ให้ใช้กระดาษ หรือผ้าเช็ดปากแทน

23.2 不用伸出舌头来舔嘴唇,而是用纸巾、手帕擦嘴。