มารยาทของพระภิกษุ (Th Ch)
มารยาทของพระภิกษุ 出家人的威仪 ความหมายของมารยาท 威仪的定义 มารยาท หรือ อาจาระ หมายถึง ระเบียบแบบแผน หรือขอบเขตอันเป็นข้อจำกัดที่บุคคลพึงประพฤติปฏิบัติให้เกิดขึ้นทางกายและทางวาจา ซึ่งเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ง่าย เพื่อความสงบสุขทั้งแก่ตนเองและส่วนรวม 威仪是指规则惯例或限制一个人在身与口方面的行为规范，有助于促进个人与团体的和合安乐。 มารยาทและการวางตัวที่เหมาะสมจึงเป็นปราการด่านแรกที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้ผ่านการฝึกฝนอบรมตนมาดี มีคุณสมบัติของผู้มีวัฒนธรรมอันเจริญ สามารถยังจิตของผู้พบเห็นให้ยินดีเลื่อมใส นอกจากนี้ยังเป็นการแสดงถึงความเป็นผู้มีความเคารพอ่อนน้อม ส่งผลให้เกิดความเคารพในพระรัตนตรัยและความเคารพในการปฏิสันถารอีกด้วย 因此，一个人得体的行为举止是展现良好人格的第一道防线。具备优秀素质的人能让见者心生欢喜与信仰，也从侧面体现了自身的谦卑，进而也让他人对三宝心生敬重，以及尊重彼此的对话。 พระภิกษุคือผู้ที่ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเพื่อให้เกิดความสงบ เรียบร้อย น่าเลื่อมใส และเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธา ตามอย่างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเรื่องของมารยาทหรืออาจาระของพระภิกษุนั้น สามารถแบ่งได้เป็น ๖ ลักษณะใหญ่ๆ คือ 出家人是一个立志通过训练使自己成为身心清净、威仪庄严、值得信仰的人。根据佛陀的规定，出家人的威仪特征可分为六组： ๑. มารยาทในการยืน 1.站立的威仪 ๑.๑ การยืนตามลำพัง 1.1单独站立 ยืนให้ขาทั้งสองข้างชิดกัน หรืออยู่ในท่าพักแขนปล่อยแนบลำตัว หรือจะประสานมือไว้ข้างหน้าเล็กน้อย หรือจะยืนเอียงข้างนิดหน่อยก็ได้ แต่ต้องให้อยู่ในท่วงทีที่สง่างาม อย่ายืนขากาง แกว่งแขน หันหน้าไปมา ลุกลี้ลุกลนหรือหลุกหลิก แคะ แกะ เกา เป็นต้น 双腿并拢站立，双手自然放下或者交叉紧握放在身前，或者稍微侧身站立，保持优雅的姿势。不得叉腿、摆臂、左顾右盼、慌忙、站立不安、抓、挠等。 ๒.๑ การเดินตามลำพัง 2.1独自行走 ให้เดินอย่างสุภาพ หลังตรง…