สังคมแห่งความสุข (สังคมพระภิกษุสงฆ์)
和合之乐
การอยู่ร่วมกันเป็นหมู่คณะ ถ้าขาดระเบียบวินัย ต่างคนต่างทำตามอำเภอใจ ความขัดแย้งก็จะเกิดขึ้น ยิ่งมากคนก็ยิ่งมากเรื่อง ไม่มีความสงบสุข การงานที่ทำก็จะเสียผล
一个团体共处，若缺少纪律，随心随欲地生活，就很容易发生冲突，所谓人多事杂，很难和合相处，工作也会受到影响。
ดอกไม้จำนวนมากที่วางรวมกัน หากวางอยู่ระเกะระกะกระจัดกระจาย ก็จะด้อยค่าลง ทั้งยังทำให้รกรุงรังอีกด้วย แต่เมื่อเรานำดอกไม้เหล่านี้มาร้อยรวมเข้าด้วยกันด้วยเส้นด้าย ดอกไม้เหล่านี้ก็จะกลายเป็นพวงมาลัยอันงดงาม เหมาะที่จะนำไปประดับตกแต่งให้เจริญตาเจริญใจ ถ้าคนแต่ละคนเปรียบเสมือนดอกไม้แต่ละดอก เส้นด้ายที่ใช้ร้อยดอกไม้ให้รวมกันอย่างมีระเบียบงดงามนั้นก็เปรียบเสมือนวินัย
假设有许多鲜花，可是却随意乱放，很难体现其价值，而且还会因凌乱而碍眼。倘若将这些鲜花用线串联起来，就会变成一串美丽的花环，成为赏心悦目的装饰品。如果一朵鲜花代表一个人，那么将鲜花整齐串联的线，则等同于纪律。
วินัย หมายถึง ระเบียบ กฎเกณฑ์ ข้อบังคับ สำหรับควบคุมความประพฤติทางกาย วาจา ของคนในสังคมให้เรียบร้อยดีงาม เป็นแบบแผน อันหนึ่งอันเดียวกัน จะได้อยู่ร่วมกันด้วยความสุขสบาย ไม่กระทบกระทั่งซึ่งกันและกัน วินัยช่วยให้คนในสังคมห่างไกลจากความชั่วทั้งหลาย
纪律指应遵循的规范准则或规章制度，约束个人的身口意，使每个人具备良好的行为，在和谐的社会里和合共处，没有冲突，远离诸恶。
สังคมแห่งความสุขที่สืบทอดมา 2500 กว่าปีจนถึงปัจจุบันนี้ ก็คือสังคมของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา จุดมุ่งหมายสูงสุดชีวิต คือความหมดกิเลส ซึ่งผู้ที่จะหมดกิเลสได้ต้องมีปัญญาอย่างยิ่ง ผู้จะมีปัญญาอย่างยิ่งได้จะต้องมีสมาธิอย่างยิ่ง ผู้จะมีสมาธิอย่างยิ่งได้ จะต้องตั้งอยู่บนฐานของศีลอย่างยิ่ง คือ วินัย ๔ ประการอันเป็นพื้นฐานของความบริสุทธิ์ ได้แก่
佛教僧团组织历经2500多年薪火相传至今，一直秉承同一个目标，即断尽一切烦恼。断尽烦恼者，应具足大智慧；具足大智慧者，应具足正定；具足正定者，应具足戒律。持戒者应清净持守四种清净戒，分别为：
๑. สำรวมอยู่ในศีล ๒๒๗ ข้อ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติ เว้นข้อที่พระองค์ทรงห้าม ทำตามข้อที่พระองค์ทรงให้ปฏิบัติ
- 别解脱戒。即比丘必须严格遵守佛陀制定的二百二十七条基本戒法，不行禁止之事，行应行之事。
๒. การรู้จักสำรวมอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้เพลิดเพลินไปกับอารมณ์อันน่าใคร่ อันเกิดจากการเห็นรูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส สัมผัส และการรับรู้อารมณ์ทางใจ อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าไปดู อะไรที่ไม่ควรฟังก็อย่าไปฟัง อะไรที่ไม่ควรดมก็อย่าไปดม อะไรที่ไม่ควรลิ้มชิมรสก็อย่าไปชิม อะไรที่ไม่ควรถูกต้องสัมผัสก็อย่าไปสัมผัส และอะไรที่ไม่ควรคิดก็อย่าไปคิด
- 根律仪戒。即比丘必须以正念防护诸根，不让眼、耳、鼻、舌、身、意沉迷，由色、声、香、味、触、法所生之外缘。不应看的不看，不应听得不听，不应闻的不闻，不应尝的不尝，不应触的不触，不应想的不想。
๓. อาชีวปาริสุทธิ คือการหาเลี้ยงชีวิตในทางที่ชอบ ได้แก่ การ บิณฑบาต สำหรับการเลี้ยงชีวิตในทางที่ผิด เช่น การหาลาภสักการะด้วยการ ใบ้หวย การเป็นหมอดู การเป็นพ่อสื่อแม่ชัก การประจบชาวบ้าน จัดเป็นการกระทำที่ผิดพระวินัย
3.活命遍净戒。即比丘必须以正确方式获取生活必需品，例如托钵化缘。对于非正确获取必需品的方式，则有通过暗示彩票开奖号码、算命、做媒人、奉承施主等。
๔. การพิจารณาก่อนที่จะบริโภคหรือใช้ปัจจัย ๔ (อาหาร เครื่อง นุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยและยารักษาโรค) ว่าสิ่งนั้นเป็นเพียงเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตให้อยู่ได้ เหมือนน้ำมันหยอดเพลารถให้รถแล่นไปได้เท่านั้น
- 资具依止戒。指比丘必须在用衣、食、住、药四种资具或必需品之前（及当时与之后）适当地省察运用它们的正确目的。
พิจารณาดังนี้แล้วย่อมบรรเทาความหลง ความมัวเมาในอาหาร เครื่อง นุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยและยารักษาโรคได้ ทำให้กินเพื่ออยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน
如法省察之后，不应攀缘于衣、食、住、药，明白吃是为了生存，而非生存是为了吃。
วัตถุประสงค์ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบัญญัติวินัย
佛陀制戒的十种利益：
๑. เพื่อรองรับความตั้งอยู่ดีของหมู่สงฆ์
๒. เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อยาก
๓. เพื่อความสุขสำราญแห่งหมู่สงฆ์
๔. เพื่อความสุขสำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก
๕. เพื่อป้องกันอาสวกิเลสอันจะบังเกิดในปัจจุบัน
๖. เพื่อป้องกันอาสวกิเลสอันจะบังเกิดในอนาคต
๗. เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส
๘. เพื่อความเลื่อมใสยิ่งขึ้นของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว
๙. เพื่อความดำรงมั่นแห่งพระสัทธรรม
๑๐. เพื่ออนุเคราะห์พระวินัย เป็นการสืบอายุพระพุทธศาสนาให้เจริญวัฒนาสถาพรสืบต่อไป
1、摄取于僧。
2、难调者令调服。
3、令僧安乐。
4、令僧欢喜。
5、断现在有漏。
6、断未来有漏。
7、令未信者信。
8、已信者令增长。
9、惭愧者得安乐。
10、令正法久住。
พระภิกษุสงฆ์จำนวนมากอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง เรียบง่าย ไม่เบียดเบียนใคร โดยอาศัยพระธรรมวินัยในการลดความกระทบกระทั่ง ไม่เข้าใจกัน และเป็นกรอบคอยกำกับให้เกิดความสงบ สามัคคี ซึ่งมิใช่เป็นการควบคุมเพื่อความสำรวมทางกาย และวาจาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นกรอบคอยควบคุมความสำรวมทางใจ ให้ออกห่างจากพฤติกรรมอันทำให้กิเลสพอกพูนมากยิ่งขึ้น
比丘作为团体相处，需要以戒律为基础，减少彼此间的摩擦和矛盾，才会获得和合、安乐、简朴的生活。在持戒过程中，不仅要自制身与口，还要懂得调伏内心，远离令烦恼增长的行为。
พระภิกษุสงฆ์ผู้ทำหน้าที่เป็นเป็นครูสอนศีลธรรมให้แก่ชาวโลก จะอาศัยเพียงความรู้ความสามารถอย่างเดียวไม่เพียงพอ จำเป็นต้องมีความรู้ที่เกิดจากการปฏิบัติธรรมด้วยตนเองเป็นส่วนสำคัญ ซึ่งผลของการปฏิบัติธรรมจะดีมากน้อยเพียงไร ขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์บริบูรณ์แห่งศีลและวินัยเป็นที่ตั้ง ดังนั้น สังคมของพระภิกษุสงฆ์ จึงถือได้ว่าเป็นสังคมต้นแบบ หรือกล่าวอีกนัยนึงก็คือ วัด จึงเป็นศูนย์กลางของความสุข ความดีงาม ที่พร้อมที่จะขยายไปสังคมโลกในที่สุด
比丘作为教导世人道德的老师，不仅要具备相应的知识与能力，还要在修禅定中具备丰富的经验。个人禅定经验之多寡，应以清净持戒为基础。因此，僧团作为一个团体，可谓是社会的典范，换句话说，寺院如同一个和谐的中心，最终将这份和谐与安乐，扩散至世界每一个角落。
